Opinia na temat książki Apogeum zła

Nie potrafię ocenić tego tomu. Historia intrygująca, brutalna, wpisująca się idealnie w pozostałe tomy budową, stylistką, dynamiką. Jednak absolutnie nie do przyjęcia jest dla mnie zabieg, na którym oparł fabułę autor. Zastanawiałam się, czy pisarz miał taki zamysł te kilka tomów temu, by w taki sposób pokierować życiem bohaterów. Jeśli nie to chyba lepiej, jakby nie napisał tego tomu. Jeśli tak, to lepiej było nie pisać tego tomu. Na jedno wychodzi. To nie powinno się wydarzyć. Życie nie wybacza. Śmierć nie wybacza. Ja jako czytelnik nie wybaczam.

"(...) w sy­tu­acjach pod­bram­ko­wych lu­dzie po­tra­fi­li uwie­rzyć w to rów­nie szyb­ko jak w po­ra­dy zna­cho­rów, astro­lo­gów i ta­ro­ci­stów. Cho­dzi­ło o ten sam me­cha­nizm – ży­wie­nie na­dzie­ją. (...) Kon­cept brzmiał jak okrop­ny żart, a jed­nak można było uwie­rzyć, że lu­dzie się na niego na­bie­ra­li. Gdy je­ste­śmy prze­ko­na­ni o to­czą­cej nas śmier­tel­nej cho­ro­bie, sta­je­my się po­dat­ni na wszel­ką ma­ni­pu­la­cję. Śmier­tel­ną cho­ro­bą rów­nież można na­zwać życie. Na tym swoje dzia­ła­nie opie­ra­ją wszel­kie sekty oraz wspól­no­ty re­li­gij­ne."

Posłowie:
"Przy­szłość dzie­je się na na­szych oczach. Tylko my jako lu­dzie zbyt czę­sto men­tal­nie oraz kul­tu­ro­wo tkwi­my w dzi­kiej prze­szło­ści. Tym bar­dziej życzę nam nie ko­lej­nych wy­na­laz­ków i od­kryć, ale sa­mo­roz­wo­ju. Na­ucz­my się być ludź­mi, nim sta­nie­my się pół­ma­szy­na­mi."