Archipelag ludzi odzyskanych

Jedynie przekartkowałam ją, bo jej nie sposób przeczytać od deski do deski. Mówiąc krótko, to słaba książka. Nie dziwię się już, że nie podają jej w biogramach pisarza... W ogóle sięgnęłam do niej ze względu na autora, którego książki lubię, a biografia jest dla mnie pouczająca. On zaczynał późno, taki odwrotny pisarz, nie tak jak inni i tak też było w tej książce. 3 lata po wojnie pisać książkę o tym, że narody nieważne.... No i ten socrealizm. Straszne. Ale tak w ogóle to książka jest słaba, bo jest słabo skonstruowana. Miałam wrażenie na początku jej, jak jeszcze czytałam dokładnie, że autor chce umieścić w niej wszystkie swoje myśli i emocje, które kumulował przez lata. W efekcie jedynie opisy przyrody są tu piękne. I ta przyroda jest ważna w jego ważniejszych utworach. Tu są wprawki pisarskie. Źle jest poprowadzona narracja, autor gubi się. A potem to już socrealizm aż się kurzy. Daleką drogę przebył Newerly od tego kuriozum do 'Wzgórza błękitnego snu' i 'Leśnego morza'. Nawet pisana w tym samym czasie książka 'Chłopiec z Salskich Stepów' jest o wiele lepsza. Moim zdaniem, gdyby zostawił książkę na wspólnej podróży narratora i Kuby po Mazurach byłoby dobrze, ale ta opowieść o tym jak super jest młodzieży w państwowych placówkach...