Opinia na temat książki Bez przebaczenia

Obok książek pani Agnieszki nie sposób przejść obojętnie. Nie są to, żadne olbrzymie tomiska, lecz każda ma coś w sobie. Pierwszą część „Bez przebaczenia” przeczytałam w 2017 roku, a więc trochę czasu już minęło. Teraz ukazała się kontynuacja tej książki, w której autorka pokusiła się opisać dalsze losy bohaterów.
Paulina Litwiak, córka generała dywizji Wojska Polskiego wyszła za mąż za podporucznika Piotra Sadowskiego. Wiodą szczęśliwe życie rodzinne i mają dwóch synów. Wcześniej wiele przeszli, a wskutek nieporozumień Piotr nie był obecny przy narodzinach najstarszego syna i nie uczestniczył w jego wychowaniu, gdy ten był malutki. Teraz wiedzą, że to co dał im los należy pielęgnować.

W książce mamy przedstawione losy innych żołnierzy wracających z misji pokojowych, którzy często nie mogą dojść do siebie po traumie jaką przeszli, zwłaszcza w sytuacji gdy byli świadkami śmierci swoich przyjaciół.
Być może, dla jednych jest to historia banalna i przesłodzona. Mi to zupełnie nie przeszkadza, bo również takie książki są nam potrzebne i warto je przeczytać. Jedno jest pewne bohaterów opowieści najzwyczajniej polubiłam.