Biblioteki i książki w pamiętnikach polskich XVIII-XX wieku.

Pierwsza próba w piśmiennictwie polskim ukazania pamiętników polskich z lat 1773-1939 jako jednorodnego bloku źródeł, w którym występują informacje o czytelnictwie, książkach, bibliotekach i bibliotekarzach nie tylko polskich, lecz także zagranicznych. Uwzględniono 287 autorów, wśród nich wybitnych pisarzy, uczonych i polityków, jak Jan Parandowski, Leopold Infeld, Stanisław Pigoń i Józef Piłsudski, a także nauczycieli, chłopów i duchownych. Książka może być przewodnikiem dla badaczy pamiętników jako gatunku piśmienniczego oraz jako zapisu świadomości pojedynczych osób i różnych grup społecznych i zawodowych. Może być także pomocna w badaniach nad konkretnymi bibliotekami zarówno już częściowo opracowanymi, jak i zupełnie nieznanymi, dla których pamiętniki mogą być źródłami. Szczególnie polecana jest studentom bibliotekoznawstwa, którzy poszukują ciekawych tematów prac magisterskich. Urzekające są przytoczone w pracy wspomnienia pamiętnikarzy o emocjach jakich doznawali przy lekturze konkretnych utworów, szczególnie Trylogii Henryka Sienkiewicza i Popiołów Stefana Żeromskiego, co może zainteresować również nieprofesjonalistów.