Cytaty z książki "Boginie"

“Wcześnie nauczyłem się również, by nie chodzić po ziemi, tylko stąpać po sieci niewidzialnych lin wiszących nad nią. Musiałem poruszać się po nich ostrożnie, by nie zsunąć się w przepaść.”

“Właśnie o tym są greckie sztuki. O tym, co to znaczy być człowiekiem. Co to znaczy żyć. I jeżeli tego nie dostrzegacie, czytając je, jeżeli widzicie w nich tylko zbiór martwych słów, to wszystko traccicie. Tracicie nie tylko w kontekście lektury dramatów, ale i w życiu, tu i teraz.”

“Jeżeli nie uzmysławiacie sobie transcendencji, jeżeli nie jesteście świadomi cudownej tajemnicy życia i śmierci, w której macie szczęście uczestniczyć, jeżeli nie napawa ro was radością i zachwytem... to równie dobrze możecie nie żyć.”

“Gdybym przyszedł na świat w starożytnej Grecji, tragedię moich narodzin zwiastowałby szereg złych omenów i horoskopów. Zaćmienia, gorejące komety, złowieszcze przepowiednie...”

“(...) wiedziała jednak, że to nie zjawa ani potwór.To był zwykły mężczyzna, nie warty mitologizacji; nie zasługiwał na nią. Ten ktoś zasługiwał tylko na litość i strach, o ile potrafił wzbudzić je w swoim sercu.”

“(...) nie była detektywem, ale jako terapeutka umiała słuchać. Potrafiła usłyszeć wszystko, co nie zostało powiedziane”

“Śmierć nie była dla niej czymś obcym; towarzyszyła jej od dzieciństwa, deptała po piętach, zerkała przez ramię. (...) miewała niekiedy wrażenie, że została przeklęta przez jakąś nieżyczliwa boginię z greckiego mitu, która skazała ją na stratę każdego, kogo pokochała.”