Bumerang

Życie Hani od początku pokazywało, jakie potrafi być okrutne. Urodziła się w niedużej wsi, gdzie codzienność bywała ciężka, a nędza i głód czymś dość widocznym. Jej narodziny nie były świętem, a wręcz przeciwnie. Nie była chciana, co bardzo szybko zrozumiała. Pragnęła rodzicielskiej miłości, akceptacji, dostawał ją tylko jej brat. Hanię to bolało, jednak nie widziała możliwości na zmiany. Uczyła się pilnie, aby kiedyś muc zmienić swoje życie, wydostać się z tej wsi, nie klepać biedy. Udało jej się, dostała się na studia, wyruszyła do wielkiego miasta. Czy odnalazła tam to, czego szukała? Czy będzie szczęśliwa? Czy znajdzie miłość?

Nie jest to lekka historia na leniwe popołudnie. To historia pełna bólu, cierpienia, wywołująca wiele emocji w czytelniku. To opowieść o tym, jak nasze dzieciństwo wpływa na życie dorosłe, na nas samych. To historia zmuszająca nas do wielu przemyśleń, zastanowienia się nad pewnymi wprawami.
Akcja nie jest ani szybka, ani też wolna i moim zdaniem to jest plus. Mamy możliwość, na spokojnie przeanalizować wszystko.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani, wywołujący emocje w czytelniku.

„Bumerang” to ciekawa, pełna emocji książka, która mnie się podobała i polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Droga do odnalezienia siebie bywa długa i samotna

Mała wieś gdzie walczy się z głodem, nędza, praca i zmartwieniami, a kolejne dziecko nie jest wyczekiwaną radością.

To miejsce w którym urodziła się i wychowała Hania. Zawsze brakowało jej bliskości i ciepła rodziny, matczynej miłości, czy poczucia bezpieczeństwa.

Jednak jest silna, skupia się na nauce i Disney jej się uciec na studia do miasta, tak też poznaje mężczyznę i zdaje się że zaczyna od nowa, lepsze życie.

Tak się wydaje jednak to dopiero początek.
To dość bolesna, emocjonalna historia. Ukazuje niesprawiedliwości losu, destrukcyjne zachwiania i także obraz miłości w tym wszystkim.

To książka które może wywoływać różne uczucia, współczucie, żal, smutek, ale też skalania do refleksji, i daje do myślenia.

Piękna książka z glębokim rysem psychologicznym bohaterów. Biedna, pogalicyjska wies i mala Hania wychowywana w emocjonalnym chłodzie, osamotniona, niepotrzebna, niechciana, będąca cięzarem w walce o godne warunki zycia. Utrwalony lęk i konieczność walki z biedą, tkwiące korzeniami w sanacyjnej Polsce, jak powracający bumerang przenoszą tamten klimat w kolejne pokolenia, kształtując nowe jednostki podszyte lękiem niepewnością, z nałogiem pracoholizmu. Hania od najwcześniejszych lat uczy się zasluzyć i zdobywać: najpierw stopnie w szkole, potem uznanie i stanowiska zawodowe. Tego samego stara się uczyć swoje dzieci, dla których również brakuje czasu w jej rozkladzie dnia Niepewność i niskie poczucie wartości ma niebagatelny wpływ na relacje damsko -meskie wybory, jakich dokonuje, a dokładniej - jakim ulega. Wszystko to ma swoje konsekwencje w rozgrywających się dramatach jej życia.

Nie sposób gniewać się na Hanię wiedząc, jak trudno jest zerwać z przeszłością i zburzyć tamten klimat zapisany w podświadomości, do której nie mamy dostępu bez pomocy specjalisty, i jak trudno zbudować nowy bez lepszych wzorców. Ksiązka wywołuje bunt, złość, ale też wspólczucie i chęć wyciągnięcia pomocnej ręki. Wyciska lzy, zmusza do refleksji. Pokazuje ludzkie dramaty za zamkniętymi drzwiami, których nie sposób dostrzec na ulicy ani na spotkaniach towarzyskich. I nie ma tu nic do rzeczy wyksztalcenie, pozycja czy status spoleczny

Napisana prosto i szczerze, z płynną narracj...