Centrum przeciwko Wypędzeniom (1999-2005).

Książka dotyczy jednego tylko wycinka w stosunkach polsko-niemieckich, który mocno rzutuje na atmosferę otaczającą relacje między obu narodami i państwami, ale oczywiście należy wciąż pamiętać, że w relacjach tych przeplatają się nieustannie momenty konfliktu z momentami kooperacji. Opracowanie ma na celu jedynie ukazanie narastania polsko-niemieckiego konfliktu na tle zgłaszanych przez »wypędzonych« roszczeń symbolicznych, jak również ściśle z nimi powiązanych roszczeń materialnych. Roszczenia te mają długą historię. Nie pojawiły się one znienacka w końcu lat dziewięćdziesiątych, ale poczynając od 1998/1999 r. zaczęły nabierać stopniowo nowego znaczenia, szczególnie w kontekście poprawnych uprzednio stosunków polsko-niemieckich. Cezura? końcowa opracowania (2005) podyktowana została po trosze tym, że w polityce Bund der Yertriebenen nastąpiło wówczas oddzielenie roszczeń symbolicznych od materialnych, jak również tym, że podjęto wtedy intensywne próby wyciszenia kontrowersji polsko--niemieckich. Mimo to jest ona w gruncie rzeczy sztuczna, albowiem rok 2005 w żadnym razie nie zamyka polsko-niemieckiego sporu o kształt europejskiej świadomości historycznej. Opracowanie niniejsze zostało pomyślane jako swego rodzaju kronika wydarzeń w latach 1999-2005, przeto najwłaściwsze wydawało się przyjęcie układu chronologicznego, umożliwiającego odtworzenie poszczególnych etapów polsko-niemieckiego konfliktu wokół Centrum przeciwko Wypędzeniom. Przyznaję jednak, że nie jest to kronika pozbawiona komentarza, a czasami wręcz akcentów polemicznych. (Fragment Wstępu)