Historia rodziny, która stara się przetrwać we współczesnej Syrii ogarniętej wojną domową, opowiedziana oczami czternastoletniego Adama, chłopca o niezwykłym umyśle, który przejawia symptomy zespołu Aspergera i synestezji. Pozwala mu to na przekazanie szczerej i bezpośredniej relacji z tego, jak otaczający go świat rozpada się na jego oczach.
Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę
Sumia Sukkar
10
/10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
/o-1322497/n/chlopiec-z-aleppo-ktory-namalowal-wojne)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
10
/10
Ocena 10 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2017-07-05
ISBN: 978-83-7686-578-2, 9788376865782
Wydawnictwo: Jaguar
Kategorie:
Powieść,
Literatura piękna
Stron: 312
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Barwy wojenne
14.08.2017
Adam ma zaledwie czternaście lat, kiedy w Syrii, jego rodzinnym kraju, wybucha wojna domowa. Chłopiec obserwuje najpierw drobne, subtelne zmiany w otoczeniu, by ostatecznie zostać wrzuconym w sam środek konfliktu, który staje się dla niego synonimem strachu. Dotychczas bezpieczny, nieskomplikowany świat Adama traci swoje żywe barwy, by na długo ską... Recenzja książki Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę
@Aivalar
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
@MariDa
2018-12-08
10
/10
„Nigdy nie wiem, co rysuję ani dlaczego, póki nie skończę. Zwykle pozwalam, by wszystko robił mój umysł”
„Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę” to niezwykle realistyczna opowieść 14-letniego Adama, który nieco różni się od rówieśników. Przede wszystkim inaczej postrzega świat, ponieważ widzi go w kolorach. Ma nawet swój ulubiony. Dla Adama wiele rozmów nie ma sensu. Nie rozumie ironii czy metafor. Nie znosi, gdy ktoś dotyka jego rzeczy albo jego samego. Ale na szczęście ma swoją siostrę, Yasmine, która opiekuje się nim najlepiej jak potrafi. To właśnie ona jest mu najbliższa po śmierci matki. I choć Adam i Yasmine mieszkają z ojcem i braćmi, brak matki jest szalenie odczuwalny.
„Mama zmarła, kiedy miałem jedenaście lat. Tęsknię za nią. Zawsze mi powtarzała, że powinienem pójść na uniwersytet i pokazać ludziom swoje obrazy. Nie mogę się doczekać. Dzieci w klasie mówią, że nadaję się do szkoły specjalnej, a nie na uniwersytet. Yasmine mówi, że są głupi i się mylą. Nie lubię poznawać nowych ludzi, więc na uniwersytecie nie będę z nikim rozmawiał. Wiele osób lubi pogawędki. Nie widzę w nich sensu. To głupota i strata czasu. Nie wiem, dlaczego ludzie tego nie widzą”
Adam jako narrator opowiada o wojnie w Syrii. Opisuje dzień po dniu, co dzieje się na ulicach jego miasta, a także jak zmienia się jego rodzina. Wielu rzeczy nie rozumie, co jest dla niego z jednej strony błogosławieństwem, jednak jego naiwność potrafi doprowadzić do tragedii.
„-...
„Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę” to niezwykle realistyczna opowieść 14-letniego Adama, który nieco różni się od rówieśników. Przede wszystkim inaczej postrzega świat, ponieważ widzi go w kolorach. Ma nawet swój ulubiony. Dla Adama wiele rozmów nie ma sensu. Nie rozumie ironii czy metafor. Nie znosi, gdy ktoś dotyka jego rzeczy albo jego samego. Ale na szczęście ma swoją siostrę, Yasmine, która opiekuje się nim najlepiej jak potrafi. To właśnie ona jest mu najbliższa po śmierci matki. I choć Adam i Yasmine mieszkają z ojcem i braćmi, brak matki jest szalenie odczuwalny.
„Mama zmarła, kiedy miałem jedenaście lat. Tęsknię za nią. Zawsze mi powtarzała, że powinienem pójść na uniwersytet i pokazać ludziom swoje obrazy. Nie mogę się doczekać. Dzieci w klasie mówią, że nadaję się do szkoły specjalnej, a nie na uniwersytet. Yasmine mówi, że są głupi i się mylą. Nie lubię poznawać nowych ludzi, więc na uniwersytecie nie będę z nikim rozmawiał. Wiele osób lubi pogawędki. Nie widzę w nich sensu. To głupota i strata czasu. Nie wiem, dlaczego ludzie tego nie widzą”
Adam jako narrator opowiada o wojnie w Syrii. Opisuje dzień po dniu, co dzieje się na ulicach jego miasta, a także jak zmienia się jego rodzina. Wielu rzeczy nie rozumie, co jest dla niego z jednej strony błogosławieństwem, jednak jego naiwność potrafi doprowadzić do tragedii.
„-...
|
link
|
EK
@EwaK.
2022-05-17
10
/10
Przeczytane
Ta książka boli, ta książka przeraża, ta książka zachwyca. A w niej dwa niespenetrowane przeze mnie tematy. Każdy z nich pojedynczo byłby w stanie zawładnąć emocjami czytelnika, a to połączenie - to prawdziwa petarda!!!
Temat pierwszy to wojna we współczesnym świecie, która toczy się teraz, wcale nie tak daleko od Europy. Czasem docierają do nas echa tej wojny, ale kto by się tym na codzień przejmował. Wracamy do niej myślą, gdy czasem dochodzą do nas jakieś dziennikarskie newsy, gdy emitowany jest koncert charytatywny lub gdy fala uchodźców z Syrii szturmuje bramy Europy. Nie przywiązujemy zbyt wielkiej wagi do czegoś co nas osobiście nie dotyka „tu i teraz”. A tam, w Aleppo szara wojenna, przerażająca codzienność. Strach, głód, brak wody, dachu nad głową, utrata bliskich, wszechobecne cierpienie.
Drugi temat to ludzie cierpiący na zespół Aspergera. Niby coś tam wiem, ale nie o tym, co dzieje się w głowie chorego, co mu w duszy gra, jak postrzega rzeczywistość, jakie emocje i lęki w nim ożywają. I wojna, i choroba psychiczna to wielkie nieszczęścia. A tu, w książce następuje kumulacja tych nieszczęść. 14-letni Adam inaczej postrzegający świat, zmagający się z chorobą Aspergera, potrzebujący ładu i spokoju - w czasie okrutnej, wyniszczającej wojny. Chłopiec doświadcza również dodatkowego zaburzenia - synestezji, czyli widzi otoczenie i emocjie za pośrednictwem kolorów . Jest malarsko utalentowany, a malowanie to jego pasja, to co widzi i czuje przelewa ...
Temat pierwszy to wojna we współczesnym świecie, która toczy się teraz, wcale nie tak daleko od Europy. Czasem docierają do nas echa tej wojny, ale kto by się tym na codzień przejmował. Wracamy do niej myślą, gdy czasem dochodzą do nas jakieś dziennikarskie newsy, gdy emitowany jest koncert charytatywny lub gdy fala uchodźców z Syrii szturmuje bramy Europy. Nie przywiązujemy zbyt wielkiej wagi do czegoś co nas osobiście nie dotyka „tu i teraz”. A tam, w Aleppo szara wojenna, przerażająca codzienność. Strach, głód, brak wody, dachu nad głową, utrata bliskich, wszechobecne cierpienie.
Drugi temat to ludzie cierpiący na zespół Aspergera. Niby coś tam wiem, ale nie o tym, co dzieje się w głowie chorego, co mu w duszy gra, jak postrzega rzeczywistość, jakie emocje i lęki w nim ożywają. I wojna, i choroba psychiczna to wielkie nieszczęścia. A tu, w książce następuje kumulacja tych nieszczęść. 14-letni Adam inaczej postrzegający świat, zmagający się z chorobą Aspergera, potrzebujący ładu i spokoju - w czasie okrutnej, wyniszczającej wojny. Chłopiec doświadcza również dodatkowego zaburzenia - synestezji, czyli widzi otoczenie i emocjie za pośrednictwem kolorów . Jest malarsko utalentowany, a malowanie to jego pasja, to co widzi i czuje przelewa ...
|
link
|
@Aivalar
2017-08-14
10
/10
Przeczytane
Cytaty z książki
O nie! Książka Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
