Opinia na temat książki Co się skrywa między nami?

"Nie wierzę ludziom, którzy twierdzą, że niczego nie żałują. Tylko się okłamują. Wszyscy czegoś żałujemy".

Maggie mieszka razem z dorosłą córką Niną. Obserwuje sąsiadów zza okna swej sypialni, która jest jej królestwem i więzieniem jednocześnie.

Obie kobiety łączy specyficzna więź, czytając o ich relacjach, na myśl przyszło mi przysłowie "przyjaciół trzymaj blisko, ale wrogów jeszcze bliżej". Zastanawiam się, która z nich jest bardziej szalona? A może obie są siebie warte?
Autor po mistrzowsku zbudował napięcie, bardzo oszczędnie uchylając nam rąbka tajemnicy, która skrywa się za drzwiami tego domu. Ale to, co zostaje ujawnione, sprawia, że moja ciekawość szybuje ku obłokom.
Wydarzenia, teraźniejsze i przeszłe, poznajemy z perspektywy obu bohaterek. Daje to nam bardzo wnikliwy obraz tego, co im w duszy gra - a jest to zaiste psychodeliczna muzyka.
Córka "porzucona" przez ojca szuka miłości w ramionach starszych mężczyzn, w wieku czternastu lat zachodzi w pierwszą ciążę. Matka w imię źle pojętej miłości zrobi wszystko, by uchronić swe dziecko przed skutkami błędnych decyzji.
Szok i niedowierzanie! Tak w dwóch słowach mogłabym podsumować to, co się tu wydarzyło. Właśnie dlatego tak bardzo podobała mi się ta historia, bo była inna od tego, co często otrzymujemy pod szyldem thrillera psychologicznego.

"Kiedyś sądziłam, że jeśli urodzę dziecko, będę miała kogoś, kto zawsze będzie mnie kochał, aż do mojej śmierci. Ale się myliłam. Bycie matką niczego nie gwarantuje".

Niebanalna opowieść o macierzyńskiej miłości, która daleko wykracza poza ramy tego co normalne.