Cudza ojczyzna

CUDZA OJCZYZNA to opowieść o życiu wioski zachodnio-białoruskiej na przełomie lat 1938-1939. Do cichego Wierosowa docierają wieści z szerokiego świata dzięki gazetom (czytanym przez nielicznych) czy po prostu dzięki wieści gminnej; nastawiają im ucha wszyscy, gdyż wyczuwają, że jutro może zmienić ich osobiste losy i losy ziemi, "cudzej ojczyzny" niezależnie od tego, czy są "ruskimi" (prawosławnymi), czy "polskimi" (katolickami). Adamczyk w sposób wyważony mówi o podziałach klasowych, narodowościowych i wyznaniowych. Udramatyzowany wątek miłosny, barwny, soczysty język, ogromne bogactwo folkloru - to przekonujące walory tej powieści.