"Czas i to, co inne" to zapis czterech wykładów wygłoszonych w Paryżu w roku akademickim 1946/47 przez Emmanuela Lévinasa - jednego z najwybitniejszych filozofów współczesnych, wiążącego inspirację i metodę fenomenologiczną z tradycją filozofii dialogu, interpretowaną w duchu radykalizmu etycznego nakazującego widzieć w spotkaniu twarzy innego człowieka fundamentalne wydarzenie metafizyczne. Książka niniejsza stanowi ważny moment - jest świadectwem kształtowania się zrębów jego dojrzałej filozofii. Jednocześnie jednak jest to moment niepowtarzalny: myśli Lévinasa dotyczące bezsensowności bezosobowego istnienia, tragizmu samotności, sekretu cierpienia i śmierci, czasu jako istoty relacji z innym człowiekiem, fenomenu kobiecości i metafizycznej funkcji relacji erotycznej - oblekają się w słowa, które tutaj brzmią bodaj najczęściej.