Czas pokaże

Ależ przemęczyłam tę książkę! Dłużyła mi się strasznie, od połowy to przerzucałam co drugą stronę...

Główna bohaterka, Julka, jest 20-paroletnią studentką psychologii, ma przyjaciółkę Nelę i mieszka z apodyktyczną i wiecznie niezadowoloną matką. Dzięki namowom przyjaciółki rozpoczyna wolontariat na oddziale onkologii dziecięcej. Tam obie poznają przystojnego lekarza, który zmieni ich życie...

Pomysł na tę historię był całkiem dobry, ale wykonanie... Tak naprawdę 90 % powieści stanowią przemyślenia głównej bohaterki, które są, no cóż - beznadziejne. Julka bowiem zachowuje się i rozmyśla o tym jak mało rozgarnięta 13-latka, która się po raz pierwszy zakochała. Ponadto jej moralność jest zaskakująca, bo bez wahania się pakuje do łóżka doktorowi Kochanowskiemu już na początku znajomości, po czym rozpacza jak dowiaduje, że jest on rozwodnikiem, no bo jak ona będzie żyła w grzechu ;). A jak jej ukochany się niezbyt miło odezwie przez telefon to ona już wpada w depresję, wyłącza telefon i w ogóle cierpi... No, normalnie jak głupawa małolata... Inni bohaterowie z kolei są aż do bólu stereotypowi - są dwie ciotki stare panny, z których jedna jest wredna i zgryźliwa, a druga to "ciocia dobra rada" i w ogóle do rany przyłóż, jest też przyjaciółka Nela - dobra, miła, pracowita, skromna, cicha, piękna, pulchna i przez to zakompleksiona, ale tak naprawdę to ideał człowieka. Poznamy też matkę głównej bohaterki, która uciska swą córkę jak może, ogranicza jej wolność, cią...