Opinia na temat książki Czerwień jarzębin

Pełna uroku okładka zapowiada typowo kobiecą powieść poświęconą miłości. Chociaż z reguły nie powinno oceniać się książki po okładce, w przypadku "Czerwieni jarzębin" Katarzyny Michalak ocena ta okazuje się niezwykle trafna.
Autorka na .... stronach przedstawia dalsze losy bohaterów znanych z jej poprzedniej powieści "...". Głównym wątkiem niewątpliwie jest skomplikowana relacja pomiędzy Wiktorem a Gabrielą. Ich związek nie przetrwał próby czasu i zakochani rozstali się, jednak po latach okazuje się, że czas nie zatarł tego uczucia i każde z nich wciąż nie może pogodzić się z rozstaniem. Oczywiście, jak to bywa w tego typu literaturze, bycie razem nie jest takie proste, jakby się wydawało.
Poza główną parą bohaterów w powieści prym wiodą jeszcze dwie inne pary, które stworzyli bracia Wiktora - bliźniacy Marcin i Patryk oraz przyjaciółki Gabrieli - Majka i Julia. Ich losy również są pogmatwane przez los, który niesamowicie doświadcza trzech braci już od dzieciństwa.
Cała fabuła przesiąknięta jest demonami przeszłości, które nieustannie wywierają ogromny wpływ na życie i decyzje głównych bohaterów. Powieść czytana w oderwaniu od poprzedniej części może wzbudzić ciekawość, jednak pozostawi pełen niedosyt i sporą dawkę niedomówień związanych z tym, co wydarzyło się wcześniej. Autorka starała się przybliżyć sytuację z poprzednich lat życia postaci, jednak nie pokusiła się o krótki, lecz dogłębny opis ich poprzednich losów. Czytelnikowi pozostaje się jedynie domyślać, co działo się wcześniej i jaki miało to wpływ na obecne życie bohaterów.
Książka napisana jest językiem przystępnym, łatwo i szybko się czyta. Jednak nie jest to żadne wybitne dzieło literackie, bardziej zaliczyłabym ją do grona kobiecych czytadeł na długie, nudne, zimowe wieczory. Lektura "Czerwieni jarzębin" nie sprowokowała mnie do żadnych głębszych refleksji, nie sprawiła nawet, że poczułam się żądna wiedzy co było przedtem i potem i nie zachęciła po sięgnięcia po inne powieści Katarzyny Michalak.
Jednak dwie kwestie zapadły mi w pamięci - po pierwsze tytuł, który wg mnie jest zupełnie nieadekwatny do treści powieści i do tej pory zachodzę w głowę, o co chodzi z tymi jarzębinami (być może nie wychwyciłam tego wątku w trakcie lektury, bądź zaważyła na tym moja niewiedza wynikająca z nieprzeczytania poprzedniej książki, w której opisane zostały wcześniejsze losy bohaterów). Druga kwestia to bardzo infantylny, momentami wręcz prostacki sposób budowania napięcia - np. poprzez wtrącenia typu "ale jeszcze nie wiedzieli, że coś ich czeka". Nie, Droga Autorko, nie tak się buduje suspens w powieści. Dla mnie jako czytelnika było to na tyle irytujące, że miałam nie raz ochotę porzucić lekturę właśnie z tego powodu.