Czy nauka jest dobra

Ćwierć wieku temu spotkało się 12-tu noblistów (poza Sztokholmem to sytuacja unikatowa), by uczcić ufundowanie katedry dla jednego z nich. Przy okazji wygłosili mowy, które łączyć miał jeden temat - nauka i jej wartość dla społeczeństwa. "Czy nauka jest dobra" jest zebranym zbiorem tych wystąpień opatrzonym ciekawym wstępem chemika Martina Moskovitsa. Goście to wybitni biolodzy, chemicy i fizycy.

Ze względu na formułę nie sposób jednoznacznie ocenić całości. Niestety mniej więcej połowa tekstów nie trafiła w moje oczekiwania. Zakładałem, że zbiór będzie wynikał z długoletniego doświadczenia badaczy i interakcji społecznych, na których się skupią nobliści. Liczyłem na ogólne pochylenie się nad sensem, pięknem i wartością nauki, a w kilku przypadkach dostałem suche zreferowanie własnych osiągnięć. Być może coś w tym jest, że uzyskanie nobla to koniec kariery naukowej i początek nieuchronnej megalomanii? Zapewne nie zawsze tak to wygląda, ale wystąpienia Preutza (o hemoglobinie i biochemii białek), Herschbacha (o badaniu szybkości reakcji chemicznych), Smitha (o sekwencjonowaniu DNA) i Prigogine (o termodynamice i układach nierównowagowych) były niemal wyłącznie zrelacjonowaniem własnych naukowych fascynacji, niemal bez odniesienia do wymiaru społecznego nauki.

Na drugim końcu skali umieszczam wstęp Moskovitza i pozostałe odczyty. Ten pierwszy, świetnie podsumował wszystkie wystąpienia i boleśnie zdiagnozował kluczowe problemy społecznej percepcji nauki (str. 3...