Die Erziehung des Mannes

"Ich war mitte zwanzig, als ich sie entdeckte."

Wyobrażam sobie, że najnowsza, piąta powieść Kumpfmüllera, składając się z 3 nierównych części (po 5+8+2 rozdziałów) może naśladować jakąś strukturę muzyczną. Autor jest na tyle konsekwentny, że pisząc o kompozytorze, mógłby wpaść na taki pomysł. Ale pewnie trudno byłoby pośród muzycznych fraz zaznaczyć inwersję - czy to w ogóle możliwe? W powieści natomiast możliwe jest, i autor to wykorzystuje. Zostajemy postawieni w środek, a może raczej na początku świadomego i samodzielnego życia Georga, młodego muzykologa i początkującego kompozytora, jeszcze wciąż studenta. Obserwujemy jego krytycznymi oczyma trudne i przypadkowe, pełne niezdarności i nieśmiałości próby stworzenia partnerskiego związku z poznanymi na uniwersytecie dziewczynami. Właśnie rozstaje się z Katrin, wkrótce absolwentką archeologii śródziemnomorskiej, by nawiązać romans z Jule, kończącą germanistykę dla przyszłych nauczycieli. Ale zerwać związku nie umie - daje się szantażować, jest miękki, nie mówi, czego chce, ma wyrzuty sumienia, odchorowuje to - nie umie prowadzić, ani w życiu, ani w tańcu. Angażuje się w drugi związek, choć wzajemne zrozumienie wydaje się mieć granice a cele i temperamenty różne. Pojawiają się dzieci, to on staje się gosposią i niańką, bo jako dziennikarz muzyczny, doktorant czy początkujący kompozytor zarabia mało i nieregularnie. Do pierwszego sukcesu. I wtedy następuje kryzys - pewność, że się kocha dzieci, ale już nie ich matkę....