Opinia na temat książki Długi zew

Małe miasteczko, chłód, mrok, ludzie znający się nawzajem, świat dookoła nie istnieje- tak to wygląda w mojej wyobraźni.

Skończyłam „Długi zew” dopiero po drugim podejściu, prawie dwa lata od premiery. Za pierwszym razem byłam znudzona i niezainteresowana tą historią. Jakoś nie mogłam się w niej odnaleźć. Nie dobrnęłam wtedy nawet do połowy.
Wróciłam, książka dostała ode mnie drugą szansę. Nie żałuję tego posunięcia.
Nie wiem czy wcześniej nie był odpowiedni czas, czy po prostu poddałam się za wcześnie.

Chciałabym powiedzieć, że z czasem akcja nabiera tempa, ale tak nie jest. Trochę się ciągnie. Trochę za wolno. Z drugiej jednak strony, wszystkie obyczajowe wątki były całkiem ciekawe. Właśnie one przekonały mnie do pozytywnego odbioru lektury. Nazwałabym „Długi zew” powieścią obyczajową z kryminalnym wątkiem, nie na odwrót jak chyba było w planie.

To jest moja druga książka Ann Cleeves na koncie i z tego, co pamietam poprzednia też nie zrobiła na mnie specjalnego wrażenia (a była podobno świetna). Wychodzi na to, że autorka nie wpisuje się w mój gust.