Opis

W tej niezwykle bogatej powieści ojczysta wyspa Michaela Crummeya, nowofundlandzkiego poety i prozaika, jawi się jako kraina zawieszona pomiędzy rzeczywistością a mitem. Nie kryjąc inspiracji twórczością G.G. Márqueza i wpisując swoją powieść w nurt realizmu magicznego, Crummey przedstawia czytelnikom prawie 200 lat z życia mieszkańców dwóch osad rybackich. Ludność zapomnianego przez świat wybrzeża próbuje co roku wydrzeć nieprzyjaznej przyrodzie dość pożywienia, by przetrwać kolejną srogą zimę. Egzystencja bohaterów jest naznaczona nie tylko codziennym znojem, ale również niezwykłymi, niewytłumaczalnymi wydarzeniami. Akcja książki rozpoczyna się w momencie, gdy w brzuchu uwięzionego na płyciźnie wieloryba rybacy znajdują tajemniczego mężczyznę: bladego, niemego i cuchnącego rybą – ale żywego. Bezlik zaprezentowanych przez Crummeya wątków splata się w obraz mikroświata targanego nieustającymi konfliktami między zabobonem a religijną doktryną, ciemnotą a postępem, starotestamentowymi obsesjami a nadzieją i łagodnością. Świata, w którym rozpaczliwe łaknienie miłości i lepszego życia przekazywane jest z pokolenia na pokolenie niczym nieuleczalna choroba.

Data wydania: 2013

Wydawnictwo: Wiatr od morza

Kategorie: Literatura obyczajowa, Literatura kobieca, Literatura piękna

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Recenzje

Polecam!

24.06.2013

Ostatnio wpadła mi w ręce książka „Dostatek” Michaela Crummeya. Świetna okładka, szalenie intrygujący opis, liczne nagrody, jakie otrzymała ta pozycja oraz zachwalające recenzje wśród zagranicznych czytelników sprawiły, że nie mogłam się jej oprzeć. Cóż takiego oryginalnego ma w sobie? O tym więcej za chwilę. Akcja książki rozgrywa się nad wybrzeż... Recenzja książki Dostatek

@kasandra

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Anna_GP

2019-12-23

8 /10

Przeczytane

Dostatek atakował mnie z kilku róznych stron, a ja jestem nieodporna na takie ataki. I dobrze. Bez sensu bronić się przed czymś, co jest nam pisane.

Cudowna, surowa w klimacie, prosta w życiu, fascynująca historia mieszkańców wyspy na Nowej Funlandii. Mogłaby się równie dobrze dziać w Skandynawii, więc jeśli ktoś lubi współczezną prozę skandynawską (a nawet niekoniecznie tylko współczesną) to... nie ma na co czekać.

× 3 | link |

@zooba

2019-11-27

8 /10

Przeczytane Z historią w tle Klub mola książkowego

"Dostatek" to historia ludzi mieszkających gdzieś na końcu świata, czyli na wybrzeżu Nowej Funlandii. Miejsce to jest (było?)nieprzyjazne dla życia pod każdym względem - połowy niepewne, zima sroga i długa, ziemia rodziła słabo, a głód na przednówku zabijał całe rodziny. Na tym tle Crummey kreśli losy dwóch rodzin (Sellersów i Devine'ów) połączonych więzami krwi i wzajemnej wrogości. Bohaterowie opisani są niesamowicie plastycznie, są żywi i prawdziwi, rzadko których da się lubić - są zabobonni i obłudni, chowają urazy i szukają zemsty. Do tego jest jeszcze ten realizm magiczny, którego fanką nie jestem, ale tutaj niesamowite historie stanowią tak naturalny element życia postaci, niosą historię i ją dopełniają.
Nic mnie nie drażniło, nie dłużyło się, niczego nie było w nadmiarze - polecam gorąco.

× 1 | link |

@bighorn

2020-02-18

8 /10

Przeczytane

Nadmorska gawęda

Od pierwszych stron czuć ciekawe pióro. Sugestywne. Chociaż nie ma typowo linearnej fabuły, powieść wciąga. Opowieść się snuje, a my coraz bardziej zanurzamy się w historiach życia. Stopniowo poznajemy mieszkańców osad. Pojawiają się dziwaczne motywy o baśniowym zabarwieniu. I choć rzadko, ale też komiczne sytuacje.

Kiedy po lekturze przychodzi czas na podsumowanie, to rzuca się w oczy jedno. Prawie za każdym razem, gdy mężczyźni ruszają na połów, czytelnik zostaje na brzegu pośród kobiet, dzieci, plotek, historii. A co tam na morzu? Ano na nim mężczyźni. Zresztą zróżnicowani, a jakże, tylko wszyscy są felerni, słabi, dziwaczni albo głupi. I tworzą jakby opozycję do postaci kobiecych. Zatem zabrakło obrazów życia na morzu. Pełniejszych, bo wspominki o morzu są, ale woda zazwyczaj jest wokół zdarzeń, czytaj lądu jako miejscem akcji. Dla mnie to wielki minus.

Zgodnie ze współczesnym trendem, nie zabrakło za to kutasów. Tak jak w większości współczesnych seriali nie obejdzie się bez zwrotu o jajach, tak tu też mamy jakże poetycko… Owe bezceremonialne odwołania do męskiej anatomii psuły nastrój.

Może autor nie odmalowuje doskonale otoczenia, może nie przekazuje konkretnej wiedzy to jednak gawędzi doskonale. I daje odczuć gorycz przemijania.

| link |