/o-131341/n/doswiadczenia-polsko-zydowskie-w-literaturze-emigracyjnej-1939-1980)
W książce poświęconej relacjom polsko-żydowskim Kazimierz Adamczyk dokonuje rekonstrukcji świadomości emigrantów: wskazuje przedłużenia antysemickich polskich fobii, wiele uwagi poświęca tragicznemu dziedzictwu Holocaustu, stara się przybliżyć najważniejsze dyskusje na wskazany temat, uwzględniając przy tym kulturowe, społeczne i religijne podstawy niełatwego dialogu Polaków i Żydów. Autor konfrontuje tematy żydowskie podejmowane po drugiej wojnie światowej w literaturze emigracyjnej i krajowej. Zajmuje się poszczególnymi pisarzami, gatunkami i stylami, środowiskami, instytucjami kultury polskiej na obczyźnie.
W recenzowanej pracy pojawiają się rzadko przywoływane, bądź nieznane w kraju relacje i rozważania, świadczące o „moralnej zapaści”, o trudnych do pojęcia postawach antysemickich po Holocauście, a z drugiej strony – o oddaniu sprawiedliwości ofiarom tej masowej zbrodni. Oto na wielu planach, bezpośrednio i pośrednio, w literaturze, publicystyce, historiografii, psychologii społecznej, filozofii toczy się wielka debata o Żydach i Polakach, o możliwościach wzajemnego zrozumienia i powodach uporczywego nierozumienia, lecz nade wszystko o tym, co oznaczają doświadczenia Zagłady.
W recenzowanej pracy pojawiają się rzadko przywoływane, bądź nieznane w kraju relacje i rozważania, świadczące o „moralnej zapaści”, o trudnych do pojęcia postawach antysemickich po Holocauście, a z drugiej strony – o oddaniu sprawiedliwości ofiarom tej masowej zbrodni. Oto na wielu planach, bezpośrednio i pośrednio, w literaturze, publicystyce, historiografii, psychologii społecznej, filozofii toczy się wielka debata o Żydach i Polakach, o możliwościach wzajemnego zrozumienia i powodach uporczywego nierozumienia, lecz nade wszystko o tym, co oznaczają doświadczenia Zagłady.
/fc4ddff43ed71903ba3672b7b2fad8c8/n/dr-hab-kazimierz-adamczyk)
