Dotrzymana obietnica

Zaliczyłam drugie podejście do tej książki i wprawdzie czyta się błyskawicznie ale i równie szybko ulatuje ona z pamięci.
W tak beznamiętny i płytki sposób można pisać książki telefoniczne.
Nazwisko,numer i lecimy dalej.
"Dotrzymana obietnica" to kolejna książka,która nie powinna była powstać.
Temat ważny i potrzebny ale kolejny raz potencjał został zabity z powodu braku talentu.
Niektórzy pisarze mają surowy styl ale potrafią dzięki niemu wydobyć z czytelnika całe pokłady uczuć.
Jill Anderson do nich nie należy.
Nie sposób się rozczulić,cierpieć ani smucić losem bohaterów.
Cała fabuła to typowa sieczka,którą przeżuwa się beznamiętnie z tępym wyrazem na znudzonym obliczu.
Na okładce czytamy:

"To zapadająca głęboko w pamięć,poruszająca opowieść o miłości wystawionej na najcięższą próbę."


Niech mi ktoś łaskawie wskaże,w którym miejscu tej opowieści to się dzieje bo ja czułam jedynie złość i rozczarowanie.
Autorka bezczelnie pogrywa sobie z czytelnikiem ale nie Ona pierwsza i nie ostatnia.
Dla mnie nauczka - panią Anderson omijać z daleka.

"Dotrzymana obietnica" to niezwykła w swojej formie i treści powieść psychologiczno obyczajowa, która podejmuje trudny temat zmagania się człowieka z chorobą i cierpieniem. Autentyczna historia życia, walki z nieuleczalnym schorzeniem i śmierci Paula Andersona opowiedziana przez jego żonę Jill wzrusza, zastanawia i stawia wiele znaków zapytania. Co więcej... na wiele z tych niewiadomych nie znajdujemy jednoznacznej odpowiedzi.

Niewielu ludzi słyszało o Zespole Ustawicznego Zmęczenia, a i wiedza medyczna w tym zakresie jest mocno ograniczona. Większość lekarzy po prostu nie wierzy w tę chorobę traktując ją jako przypadłość natury psychologicznej i psychiatrycznej, tym bardziej, że wyniki badań pacjentów zmagających się z tym schorzeniem często nie odbiegają od przyjętych norm. Okazuje się jednak, że jest to chorobą wirusowa atakująca układ odpornościowy. Osoby dotknięte tym rzadkim schorzeniem cierpią na ustawiczne ogólne osłabienie organizmu oraz nieustanny ból towarzyszący każdej minucie życia. Objawy systematycznie nasilają się i słabną, a skutecznego leku wciąż nie ma. Środki przeciwbólowe z czasem przestają spełniać swoje zadanie, a chory staję się zniedołężniałym człowiekiem "przykutym do łóżka", nie może samodzielnie wykonywać podstawowych czynności i wymaga stałej opieki przez całą dobę.

W taki sposób można pokrótce opisać życie 43-letniego Paula - mężczyzny, który od 8 lat zmagał się z Zespołem Ustawicznego Zmęczenia. Ból i cierpienie nieodłącznie z...

Książka o ciekawej tematyce mówiącej o chorobie i poświęceniu jednak wykonanie pozostawiło niedosyt. Zaciekawiły mnie zapisy przesłuchań, jednak czytając retrospekcje z życia małżonków miałam wrażenie, że czasem czytam wypracowanie ucznia opisujące jak mu minął dzień. Szkoda, że autorka nie przyłożyła się bardziej do napisania swojej historii. Nudziły mnie opisy, które kompletnie nic nie wnosiły do książki. Przesłuchania czytałam jednym tchem, chociaż drażniło mnie, że detektywi co chwila pytają o to samo chociaż autorka odpowiedziała.
Pierwszy raz usłyszałam o zespole ustawicznego zmęczenia i byłam zirytowana tak lekceważącym podejściem lekarzy do problemu. Oceniam książkę na dobrą z tego względu że historia autorki jest trudna i nie wiem jak ja bym postąpiła w jej sytuacji, jedno jest pewne, że już zawsze będzie żyła z myślą, że mogła postąpić inaczej. Zabrakło mi jednak głębszych emocji, kiedy poznawałam trudną sytuacje autorki.

Jill Anderson, po tym, gdy pozwoliła, aby jej mąż, po zażyciu śmiertelnej dawki leku zmarł, została postawiona przed sądem, oskarżona o zabójstwo.
Śmiertelnie chory człowiek, postanowił skrócić swoje cierpienia, a ona, choć
pękało jej serce, uszanowała jego wolę i nie wezwała pogotowia.

Tak zaczyna się ta książka, stanowiąca relację z tych wydarzeń, z punktu widzenia Jill.
Czytając tę książkę, każdy zadaje sobie pytanie, jak sam postąpiłby w danej sytuacji, czy dałby radę patrzeć na śmierć bliskiej osoby.
Nie z wyrachowania, ale wiedząc, że ukróci to jej cierpienia.

Wstrząsająca książka, która sprawiła, że spojrzałem inaczej na tą i podobne, kontrowersyjne sprawy.
Jill została jednogłośnie, przez ławę przysięgłych uniewinniona.Zrobiła, to co zrobiła, nie z chęci pozbycia się człowieka, ale aby mu pomóc.Przysięgli to zrozumieli, ale większość ludzi miała odmienne zdanie.
Polecam.