Droga do domu

Jestem książką zachwycona już od pierwszej strony. To saga rodzinna, w której historie konkretnych członków rodziny zajmują kilkunastostronicowe rozdziały. Całość jest więc skondensowana, ale nie skrótowa. Drzewo genealogiczne w powieści sięga na 8 pokoleń wstecz i obejmuje dwie gałęzie rodu: afrykańską i amerykańską, jeśli tak to można nazwać, bo obie rodziny nie wiedziały nic o sobie. W każdym razie mamy tutaj zajmującą historię miłości i rozstań, niewolnictwa i wolności, tragicznych decyzji i rozpaczliwych rozstań, wielkich miłości i jeszcze większych zawodów. Wszystko to tworzy całościową, tragiczną i zawsze 'pod górkę' powtarzającą się historię bycia Afrykanką lub Afroamerykanką. Autorce udało się ukazać wszystkie utrudnienia i niedole życia tych ludzi, zarówno w gałęzi afrykańskiej, jak i amerykańskiej, co powtarzam, bo to ważne. Kolejni członkowie rodziny to postacie często tragiczni, ale obdarzeni wielkim sercem. Poza kamieniem dziedziczyli coś jeszcze: wielkie pragnienie miłości i chyba poczucie niespełnienia w tej wielkiej miłości. Niespełnienie pomimo ogromnego zaangażowania i poświęcenia, co powtarzało się w kolejnych postaciach.
Historia w książce pokazana jest jako tło do życia bohaterek i bohaterów, ale tło kształtujące i zmieniające ich życie. Mamy więc niewolnictwo i wojny plemienne. Mamy secesję w Stanach, a potem segregację rasową, trwającą na długo po oficjalnym zniesieniu niewolnictwa. Mamy nierówności i wykorzystywanie ludzi oraz stopniową i bar...

Czy w książce na 400 stronach da się zawrzeć 300 lat i losy 7 pokoleń? Tak!
„Droga do domu” to właśnie taka ekspresowa afrykańsko- amerykańska saga. Zresztą nie jestem pewna, czy posługiwanie się słowem „saga” nie jest nadużyciem.
To dzieje dwóch przyrodnich sióstr z Czarnego Lądu, które się nie znają: Effii i Esi oraz losy 6 pokoleń ich potomków. Opowieść zaczyna się w XVIII wieku i doprowadza czytelnika do XXI wieku. Z Ghany przez Amerykę Południową po Stany Zjednoczone.

Każdemu kolejnemu pokoleniu ( jednemu jej przedstawicielowi) poświęcony jest krótki rozdział, a bohaterowie historią swojego życia przydają ludzkiego wymiaru wydarzeniom historycznym i zjawiskom związanym z niewolnictwem. Począwszy od wyłapywania wolnych ludzi na czarnym kontynencie, poprzez ich sprzedaż, wysyłkę do Ameryki, wykorzystywanie w kopalniach i na plantacjach, wojnę secesyjną, oficjalny koniec niewolnictwa, migracje, aż po dzisiejsze problemy, takie jak rasizm, segregacja rasowa, czy kłopoty z wprowadzaniem praw obywatelskich, wykluczenie, narkomania. Z drugiej zaś strony na szali położone są długotrwałe skutki kolonizacji Afryki i handlu ludźmi.

Początkowe obszerniejsze rozdziały pozwalały zaprzyjaźnić się z Effią i Esi, w kolejnych pokoleniach jest to trudniejsze. Rozdziały, a właściwie oddzielne powieści o ich 12 potomkach ( po 6 na każdą z sióstr ) stają się coraz krótsze, ale nie przeszkadzało mi to w lekturze. Taka była widać koncepcja autorki, by czytelnik pr...