Dublińczyk

"Problemem ojca Jamesa Joyce'a było zbyt wiele talentów, był skazany na porażkę" - pisze Zapico. Syn wdał się w ojca, ale wskutek pomocy wielu ludzi dobrej woli, zwłaszcza kobiet, odniósł jednak sukces. Mimo posiadania wielu talentów.

Komiks biograficzny ma ten plus, że do opowieści o życiu osoby dorzuca obrazek (Zapico dość wiernie kreśli twarze i krajobrazy), a poza tym jest brykiem pewnie jakiejś wielkiej cegły, jaką musiałaby być biografia. Nie czytałem dotąd żadnej biografii Joyce'a, więc traktuję to jako niezły wstęp. Nie wyłania się z komiksu jakaś sympatyczna postać: od młodości interesuje go tylko pisanie, alkohol i dziwki. Także po ślubie z ukochaną kobietą, mimo dzieci. Jest cholernym egocentrykiem i bufonem, zadziera nosa, źle traktuje przyjaciół. Bez żenady wykorzystuje brata i wszystkich dokoła, bo nigdy nie ma i nie oddaje pieniędzy. Na szczęście dla niego i jego rodziny znajdują się z czasem mecenasi - wydawcy lub ludzie bogatsi, najczęściej zresztą kobiety - które są wielbicielkami jego talentu. Aż dziw bierze, że tylu miał oddanych znajomych. Może jednak - wbrew komiksowi - odznaczał się jakimś urokiem osobistym?
Najsympatyczniejszą osobą komiksu wydaje się żona Joyce'a, Maria.

Jako podstawową inspirację dla "Ulissesa" Zapico wskazuje książkę Dujardina: "Wawrzyny już ścięto". W komiksie przewija się cały szereg wpływowych postaci, z którymi Joyce się stykał - czy to jako kolega ze szkoły, pisarz, czy nawet nauczyciel języka (uczył...w...