Opinia na temat książki Duch na wyspie

W mojej ostatniej opinii pod trzecią częścią kwartetu pisałam, że nie spodziewam się przebicia czwórki ponad pierwszą część, która - w mojej ocenie - jest najlepszą częścią z całej serii. Teraz cieszę się, że się pomyliłam bo to jednak czwarta, ostatnia część kwartetu olandzkiego zrobiła na mnie największe wrażenie i przykuła najwięcej uwagi.

Tym razem rzecz rozbija się o czasy czystek i terroru stalinowskiego w ówczesnym ZSRR, kiedy to Józef Stalin rozpoczął wojnę z wła­snym na­ro­dem. Konsekwencją tego były liczne aresztowania na masową skalę, nie­uza­sad­nio­ne eg­ze­ku­cje oraz wiel­ka sieć ła­grów w całym ZSRR, zwana Gu­ła­giem. Nie brakuje tu też odnośników do miejsca kaźni polskich oficerów oraz owianych złą sławą stalinowskich więzień m.in Łubianki.

Na zakończenie także i tutaj Theorin nie mówi ostatniego słowa, stawia natomiast zapadające w pamięć pytanie o ludzkie granice zemsty, przebaczenia i zapomnienia...