Duch w atomie. Dyskusja o paradoksach teorii kwantowej

Mechanika kwantowa to największa, dokonana w XX wieku, rewolucja widzenia świata. Dzięki niej mamy lasery, elektronikę od elektrowni atomowej przez narzędzia obrazowania mózgu po komputery i telefony. Teoretyczne wyliczenia parametrów fundamentalnych uzyskane dzięki niej zgadzają się do milionowych części z uzyskiwanymi doświadczalnie wartościami. Żadna inna teoretyczna koncepcja opisu świata nie jest tak dokładnie zbieżna z doświadczeniem.
Jednak od jej powstania w połowie lat 20-tych ubiegłego wieku, istnieje niewyeliminowane napięcie między fizykami. Chodzi o jej fundamenty, interpretację jej sensu.

Książka "Duch w atomie" daje wyraz tym, ciągłe trwającym, sporom między naukowcami. Autorzy Davies i Brown zawarli w niej kilkudziesięciostronicowe wprowadzenie w tematykę, a następnie zaprezentowali 8 rozmów radiowych z wybitnymi fizykami, które miały miejsce w 1986 roku w BBC.
Centralne pojęcie omawiane i dyskutowane w książce to POMIAR. Jak go interpretować? Jaki wpływ na wynik ma obserwator? Co jest informacją i czy może ona poruszać się szybciej od światła? Czy istnieje, realizowany w praktyce, układ izolowany?
Problem jest fundamentalny, bo już w pierwszym zdaniu autorzy przytaczają stwierdzenie Nielsa Bohra, 'ojca' kanonicznej interpretacji podstaw mechaniki kwantowej (str. 7), jako reklamę tematu:

"... jeśli ktoś nie jest zszokowany mechaniką kwantową, to widocznie jej nie zrozumiał".

Książka jest próbą pokazania w sposób dostępn...