Elisabeth i Katarina

Po lekturze tej powieści jestem naprawdę poruszona losami tytułowych bohaterek - Elisabeth Elg i jej córki Katariny. Marianne Fredriksson - szwedzka pisarka i dziennikarka nakreśliła bardzo dobre portrety psychologiczne obu kobiet, które zmagają się z traumą z przeszłości. Elisabeth wyszła za mąż za mężczyznę, który swoje frustracje wyładowywał na żonie. Kilkuletnia wówczas Katarina musiała przyglądać się domowej przemocy, a w wieku sześciu lat opiekować się matką i małym bratem po tym jak doszło w ich domu do rękoczynów. Kiedy udało im się wreszcie uwolnić od psychopatycznego ojca, dziewczyna miała żal do matki o to, że pozwalała się tak traktować.
Teraz, kiedy sama oczekuje dziecka i została w ten sam sposób potraktowana przez swojego partnera, Katarina doznała podobnych uczuć jak jej matka. Zwierzenia Elisabeth przekazane jej w formie listów pomogły zrozumieć i wybaczyć. Zastanawiając się nad swoim losem i analizując przeszłość kobieta zauważa pewne mechanizmy, które lubią się powtarzać. Bohaterka kompletnie przewartościowuje swoje życie, zaczyna dostrzegać wartości, które wcześniej były jej zupełnie obce i staje się inną kobietą. W tej przemianie pomagają jej fantastyczni ludzie, których spotyka na swojej drodze. Dzięki temu istnieje szansa, że jej dziecko będzie miało kochający dom wolny od przemocy.

"Elisabeth i Katarina" to mądra powieść, która wnika głęboko w zakamarki duszy. Losy tytułowych bohaterek mogą być przestrogą dla wszystkich kobiet, które zada...