Emigracja ambicji

I tak i nie. Ostatecznie jestem lekko zawiedziona. Nie liczyłam na jakieś fantastyczne odkrycia w temacie, a jednak. Po prostu wszystko przez to, iż liczyłam na większą różnorodność historii. Wyjeżdżamy za granicę z różnych powodów, a w tym wypadku uważam, że Autorka podeszła do sprawy sztampowo. Przez ostatnie dwadzieścia lat znajomi, ktoś z bliższej czy dalszej rodziny wyjechał z Polski i powody tego stanu mogłyby utworzyć kalejdoskop historii. Kuzynka chciała sprawdzić jak to jest gdzieś tam, bo tu czuła, że ma ograniczenia, na początek licencjat w Niemczech, praca tłumacza, potem kilkanaście lat w Szwajcarii, a na koniec Anglia - dziś znów tu z nami, z rodziną. Koleżanka przed laty wyjechała, bo leczenie jej choroby w Polsce graniczyło z cudem, w Niemczech wciągu dwóch lat doszła do zdrowia. Sąsiad zasadniczo krótko w Anglii, jedynie by poddać się rehabilitacji po wypadku, a potem zarobić na zwrot kosztów oraz swoje wesele. Ktoś inny chciał kontynuować studia, ale nie przy naszych ograniczeniach, gdzie młodego człowieka miażdży się na wydziale, by czasem nie przebił swego profesora, kolejna awansowała i została przeniesiona wraz z chłopakiem do jego kraju, syn sąsiadów na stałych kontraktach w Norwegii i dziś taki on nasz , jak i nie nasz - mówią rodzice.
Przytaczam tych kilka przykładów z mojego obszaru poznawczego, gdyż nie ograniczają się one do jednego, nie każdy wyjeżdża za pieniędzmi. Jest wielu, którzy pragną zmiany w życiu, szerokiego otwarcia się i chłon...