Facecje

No to jestem ponurakiem, wszystko jasne, a mi się wydawało, że nawet nieźle znam się na żartach. Naprawdę się starałam! Zabrałam się za "Facecje" w ramach odstresowania po pracy i remoncie w domu, nastawiona na tarzanie się po podłodze ze śmiechu. Tyle pozytywnych opinii, miał być nieziemski ubaw, a tu niespodzianka. Jedna strona, druga strona, dalej nic. Inny egzemplarz mi dali czy co?

Tak sobie myślałam kupując tę książkę, że to może być dobre, że uwspółcześnienie pewnych motywów to świetny pomysł. Można nawet zainteresować młodzież historią literatury i nie tylko - liczyłam też, że dla mnie będzie to trochę sprawdzian znajomości kontekstów i przypomnienie.

Ale moje nadzieje brutalnie zostały rozwiane gdy Mickiewiczowi przypisano kwestię z powalającym na ziemię (nie ze śmiechu, raczej żeby złapać poziom) tekstem:
"wali siurem".
Opadła mi kopara. Serio? Wali siurem? Toż to nie wymaga żadnej wiedzy! Tyle, że się człowiek może uśmiechnąć pod wąsem, zaskoczony użyciem w tym miejscu słowa określającego pewną część ciała mężczyzny.

Część z tekstów owszem, może i miała jakieś nikłe tło historyczne (albo ja się go tam na siłę doszukałam), ale większość była właśnie na poziomie owego siura, co za drugim razem już nawet minimalnie mnie nie bawiło. Spokojnie można było część z tych osób dowolnie pozamieniać, bo jeżeli kogoś bawi humor w stylu:

"Ignacy Potocki: PIERWSZY!!!111
Ignacy Potocki: Kurwa ;/"

to co za różnica, kto "doda"...

Właściwa kategoria: przejrzane w pośpiechu i z wyrzutami sumienia, bo przecież nie czyta się książek dawanych w prezencie ;)

Za sam fakt, że najzupełniej dosłownie popłakałam się ze śmiechu i dopadł mnie atak astmy, powinnam dać 10 gwiazdek. Włożenie w usta historycznych, mitologicznych i literackich postaci słów ze współczesnego języka internetu dało piorunujący efekt - memy, profile fejsbukowe, strony internetowe, fora, hasztagi, tłity (Mogę spolszczać pisownię?) - cymes.

Polecam ludziom, dla których internet jest naturalnym środowiskiem a jednocześnie otrzaskanym w kulturze i historii.

Mała próbka z wywiadu z Marią Antoniną:
Facecje: Jak to jest być żywą ikoną lifestyle'u?
MA: Niedługo będę ikoną martwą [rozmawiamy w więzieniu niedługo przed zgilotynowaniem celebrytki], więc trochę odetchnę, bo muszę panom powiedzieć, że nie jest lekko.
Facecje: Wybrała juz pani kreacje na szafot?
MA: Stylizację przygotował strażnik, który nas teraz pilnuje. To prosta biała suknia, podkreśli krwotoki, które mam odkąd nabawiłam się gruźlicy.

Duża dawka inteligentnego humoru, no i szczęśliwie nie trzeba mieć konta na "fejsbuku", ani nawet pojęcia o tym ustrojstwie, aby dobrze się bawić z "Facecjami".