Opinia na temat książki Gdzie przykazań brak dziesięciu

„Gdzie przykazań brak dziesięciu” jest pod pewnymi względami jednym z ciekawszych kryminałów Macieja Słomczyńskiego, ukrywającego się pod pseudonimem Joe Alex. Tu bowiem autor dość dokładnie osadza akcję w czasie i ujawnia metryki swoich bohaterów, co sprowokowało mnie do przeprowadzenia własnego śledztwa.
Główni bohaterowie to Joe Alex, pisarz kryminałów, i jego narzeczona Karolina. Wydarzenia rozgrywają się pod koniec lat 60.; Joe Alex jest panem mniej więcej pięćdziesięcioletnim, a jego długoletnia narzeczona dobija trzydziestki. Dlaczego Karolina nie chce wyjść za mąż za Alexa? I to od ponad dziesięciu lat! Otóż przeraża ją, że pewnego dnia Joe napisze literackie arcydzieło: „Karolina bała się owej chwili podświadomie, gdyż wiedziała, że wtedy wyjedzie za niego za mąż i będzie... nieszczęśliwa" („Cichym ścigałam go lotem"). Teraz jednak Karolina złamie swoją żelazną logikę i zgodzi się na ślub. Dzieląc się nowiną z przyjacielem Joe Alex, pięćdziesięcioletni pan, bohater bitwy o Anglię, z przejęcia będzie się jąkał i czerwienił.
Jak z tego widać, autor nie dbał o psychologię postaci. Interesowała go wyłącznie intryga kryminalna, którą konstruował z matematyczną precyzją. Odwoływał się przy tym do klasycznych angielskich kryminałów i umieszczał akcję w Anglii (z małymi wyjątkami). „Zatrudniał" rezydencje, zamki, rolls royce'y i starych, wiernych służących. Jednak w tych powieściach brak ducha powieści Agathy Christie, właściwie jakiegokolwiek ducha. Dopóki nie zapoznałam się z powieściami Joe Alexa, uważałam, że to intryga kryminalna tworzy kryminał; jest chyba jednak inaczej - tworzy go wiarygodność przedstawionego świata. Autor nie był w stanie ożywić swojej misternej konstrukcji. I to właśnie przynosi największe rozczarowanie. Komu jednak nie straszne papierowe postaci w papierowym świecie, może przekona się do Joe Alexa.