Gladiatorzy i walki z dzikimi zwierzętami na arenach

Struktura i styl książki przywodzi na myśl pracę dyplomową (myślę, że taka była jej geneza, choć nie udało mi się znaleźć potwierdzenia), raczej przeciętnie uzdolnionego studenta - ryzykowne stwierdzenia dra Eppletta często bywają nie poparte argumentami lub ich uargumentowanie zakrawa o śmieszność (znalezienie w pobliżu Koloseum kości zabitych tam zwierząt ma być dowodem na konsumpcję ich mięsa). Redakcja polskiego wydania bezlitośnie podważa wiarygodność takich karkołomnych "dowodów". Występują też dosyć liczne powtórzenia już wcześniej przedstawionych faktów lub tez.
"Gladiatorzy..." to książka raczej ogólnikowa. Próżno tu szukać informacji o szkoleniu, czy życiu codziennym gladiatorów. Wymienione zostały najważniejsze kategorie gladiatorów, ale ich uzbrojenie i styl walki zostały przedstawione bardzo pobieżnie (tzn. w niektórych przypadkach napisano jedynie, że dany typ w odróżnieniu od innych polegał na szybkości i zwinności). Autor nie wypełnia też obietnicy przedstawienia szczegółów infrastruktury walk gladiatorskich i ze zwierzętami oraz pozyskiwania tych zwierząt, traktując także i te tematy raczej powierzchownie. Największa uwaga została poświęcona wymienieniu kolejnych źródeł pisanych na temat walk gladiatorskich i ze zwierzętami i tym, co w nich napisano na te tematy - czyli głównie kto i kiedy zorganizował widowisko i ile było tam walczących par gladiatorów/zwierząt poszczególnych gatunków.