Historia Heathcliffa

Właśnie skończyłam czytać tę książkę, liczącą zaledwie 145 stron treści i mimo tak niewielu kartek czytałam tę lekturę z pewnym ociąganiem. Kiedy książka wpadła w moje ręce, „zapaliłam” się do niej, pamiętając jeszcze treść „Wichrowych Wzgórz” którą dosłownie pochłonęłam, tak bardzo wciągnęła mnie. Szukałam w Internecie informacji na temat autorki „Historii Heathcliffa” – Emmy Tennant, ale niestety nie znalazłam nic konkretnego, a strony poświęcone tej pisarce były w języku angielskim. Książkę, jak dla mnie czyta się dość trudno, chociaż są fragmenty bardzo wciągające i nawiązujące do „Wichrowych Wzgórz”, aczkolwiek nie tak wyobrażałam sobie treść tej opowieści. Chwilami miałam ochotę odłożyć książkę i już do niej nie wrócić. Lubię jednak zakończyć to, co zaczynam, więc jakoś dotrwałam do końca. Tekst napisany jest bardzo długimi zdaniami, gdzie trudno było złapać oddech. Treść zestawiona dość chaotycznie i kiedy wracałam do wątku po kilku dniach, to miałam trudność w odnalezieniu się w fabule. Za ciekawą i tajemniczą okładką znajduje się jednak mało interesująca zawartość jak dla przeciętnego czytelnika. Być może jest ona godna zainteresowania jakiegoś badacza literatury, ale dla kogoś, kto lubi ciekawą powieść, do jakich zaliczam „Wichrowe Wzgórza”, „Historia Heathcliffa” nie jest przeze mnie polecana. Książka przedstawia rzekome oświadczenia i wspomnienia osób znających bohaterów „Wichrowych Wzgórz”, oraz relacje z wizyt niejakiego Henry’ego Newby na wrzosowiskach, w celu ...