Opinia na temat książki Historia pszczół

Udało się. Wysłuchałam do końca, ale łatwo nie było.

Kilka tygodni temu z trudem wysłuchałam drugiej części ‘Kwartetu klimatycznego’ (czyli ‘Błękitu’), ale zachęcona opiniami czytelników, którzy zgodnie twierdzili, że pierwsza część jest nieporównywalnie lepsza od drugiej, postanowiłam spróbować zmierzyć się z pszczołami. I nie był to najlepszy pomysł. Autorka jest wierna schematowi prowadzenia narracji z różnych perspektyw czasowych i niezmiennie przynudza jak diabli. Najciekawsza dla mnie była historia z przyszłości (opowiadana przez Tao), której zakończenie było wzruszające i przygnębiające. Historia z teraźniejszości (opowiadana przez Georga) jest w porządku, chociaż gdzieś w środku książki było naprawdę nudno. Najsłabiej wypada historia z przeszłości i niemiłosiernie przynudzający William. Pojęcia nie mam po co autorka wprowadziła go do tej opowieści. Z trudem udawało mi się koncentrować na tej części powieści i pod koniec zaczęłam przesuwać nagranie do przodu, żeby nie usnąć.

Tak samo jak w przypadku ‘Błękitu’ mam poczucie zmarnowania przez autorkę bardzo ciekawego tematu i zabicie go okropnie rozwleczonymi przemyśleniami bohaterów, przesadnym skupianiem się na nieistotnych detalach i rozmyciem głównego wątku.

Raczej nie sięgnę po kolejne części serii.