Husyci w piętnastowiecznej Polsce

Ruch husycki w piętnastowiecznych Czechach zajmuje wyjątkowe miejsce w dziejach późnośredniowiecznej Europy, a wokół jego interpretacji wciąż trwa żywa dyskusja. Część historyków traktuje go jako ostatnią wielką herezję średniowieczną, a zarazem wczesną reformację, która o wiek wyprzedziła wystąpienie Lutra. Inni widzą w nim silny prąd narodowo~religijny, który rozwinął się w Czechach na bazie daleko idących przemian społeczno~gospodarczych drugiej połowy XIV wieku. Niniejsza książka podejmuje jeden z aspektów oddziaływania ruchu husyckiego poza obszarem Czech, ukazując -poprzez krytyczną analizę wszystkich dostępnych źródeł -jego wpływy w piętnastowiecznej Polsce. Sąsiedztwo terytorialne i pokrewieństwo językowe łączące Polskę i Czechy sprawiło, że religijne i społeczne postulaty husyckie łatwo przenikały na ziemie polskie, znajdując i tu swoich zwolenników. Husytyzm był pierwszą średniowieczną herezją, która w poważniejszym stopniu zagroziła bezpieczeństwu Kościoła w Polsce. Książka niniejsza prezentuje skalę i charakter zjawiska określanego mianem polskiego husytyzmu oraz ewokowane nim działania władzy kościelnej i państwowej.