Opinia na temat książki I góry odpowiedziały echem

Osoby i zdarzenia, które nie pamiętamy, w nas istnieją i co pewien czas się odzywają, wysyłają nam znaki, tylko my ich nie pojmujemy. O takich znakach jest ta książka.
Autor na podstawie losów rozdzielonego rodzeństwa ukazuje na 60 letnią historię narodu afgańskiego i losy bohaterów rozrzuconych po całym świecie. Książka jak w kalejdoskopie ukazuje nam poszczególne losy bohaterów splatające się z sobą. Pokazane są ich marzenia zrealizowane i pogubione, ich miłości i przyjaźnie, a także nienawiść. Widzimy przetaczające się wojny, ale z okien domu na przedmieściu. Pokazany jest inny Afganistan, nie ten z czołówek gazet. Pokazany jest piękny kraj, który ze względów niezrozumiałych dla bohaterów stał się miejscem światowych rozgrywek. Minusem jest ilość wątków, w których łatwo jest się pogubić. Wprowadzony jest też wątek grecki, który mniemam ma pokazać zbieżność losów afgańskich z losami innych narodów. Każdy z bohaterów ma swoją historię, która zostaje opowiedziana.
Książkę z przyjemnością się słucha, jest to naprawdę dobra literatura, trochę nostalgiczna, ale jak każda dobra literatura zostawia nas z refleksami nad bohaterami i nami samymi.