"Takiego atlasu Warszawa jeszcze nie miała. Widać na nim niemal wszystko, co działo się z zabudową miasta między rokiem 1900 a 1945. (...) W atlasie punkt wyjścia stanowi plan Williama Heerleina Lindleya z początku XX w. opracowany w związku z rozbudową sieci kanalizacyjnej miasta. (...) Autor atlasu oddzielnymi kolorami zaznaczył budynki istniejące przed rokiem 1900, domy zbudowane później do wybuchu drugiej wojny światowej i domy drewniane istniejące dłużej niż sto lat. Zaznaczył budynki, które przetrwały do dziś, te, które zostały kompletnie zniszczone w czasie wojny, te tylko wypalone, oraz takie, które zburzono już po roku 1945. Praca jest dziełem iście benedyktyńskim, znajdziemy na niej nawet takie szczegóły jak podwórka-studnie zlikwidowane po 1945 r., dawne przebiegi alejek w ogródkach i sadach oraz masę innych szczegółów. Na przedwojenną siatkę ulic nałożony jest też ich współczesny przebieg. (...)"