Opinia na temat książki Imię Boga

Nie mam pojęcia kim jest Michał Dąbrowski, ale jak na debiutanta sprawił się bardzo dobrze. Pokazał wiarygodny i spójny, chociaż mocno fragmentaryczny, obraz wymyślonego świata i walki o władzę nad nim, prowadzonej na więcej niż jednej płaszczyźnie rzeczywistości. Wydawca nie zaznaczył tego jasno, ale sądzę, że powieść ta jest początkiem jakieś większej całości, gdyż pozostawione znaczących luk w wizji powieściowego świata wydaje się być w znakomitej większości przypadków zabiegiem celowym a nie efektem niekompetencji autora, który zdradza niewiele i w ten banalny sposób pobudza ciekawość czytelników. Konstrukcja powieści jest przemyślana, nawet jeśli niektóre intrygi wydają niepotrzebnie skomplikowane i nadmiarowe. Postaci nie są papierowe, ich emocje i reakcje wydają się wiarygodne a wypowiedzi naturalne i pozbawione patosu, co bywa częstą przypadłością książek fantasy. Jeśli dodamy do tego wartką akcję i umiejętne omijanie przez autora co bardziej zużytych schematów fabularnych literatury fantasy, ostateczny wynik jest bardzo przyzwoitą lekturą. Nie dałem tej książce wyższej oceny, bo w mojej opinii autor na koniec jednak nieco się zagubił, pozostawiając niektóre wątki bez jakiegokolwiek rozwiązania a także podjął błędną decyzję nie ujawniając właściwie nic na temat sił, które są pierwotną przyczyną opisanych w książce konfliktów. Pisząc to mam jednak równocześnie świadomość, że te elementy zakończenia książki, które mnie rozczarowały, mogą być częściami długofalowej strategii autora, która w przyszłości może przynieść czytelnikom książek fantasy mnóstwo dobrych lektur. Bardzo podobnie czułem się po przeczytaniu pierwszego tomu Malazańskiej Księgi Poległych S. Eriksona, która potem stała się moim ulubionym cyklem fantasy. Być może Dąbrowski zbuduje w przyszłości coś wspaniałego na solidnej podstawie jaką jest "Imię boga"

Nie napisałem właściwie ani słowa na temat fabuły, która koncentruje się na intrygach i skomplikowanej walce o władzę pomiędzy siłami reprezentującymi Cesarstwo, dominującą religię monoteistyczną i siły nadprzyrodzone. W walkę wciągnięci są reprezentujący naukę medycy, cesarscy szpiedzy, kapłani i dostojnicy kościelni oraz lokalni przestępcy a nawet szamani i czarodzieje, chociaż magia pełni w książce dość skromną rolę jak na siłę, która być może jest przyczyną wielu opisanych wydarzeń. W tej mieszaninie wątków jest tez jednak sporo miejsca na wizje i sny oraz osobiste i często tragiczne historie poszczególnych postaci. Autor dobrze operuje szczegółem, dzięki czemu historie te wydają się równie trudne i skomplikowane jak w rzeczywistości.

Szkoda, że wydawnictwo Zysk wydało tę książkę w miękkich okładkach. Zasłużyła na lepszą oprawę.