Jak futbol wyjaśnia świat. Czyli nieprawdopodobna teoria globalizacji

270 stron lekkiej i przyjemnej lektury, w której autor, przytaczając opowieści związane z piłką nożną, snuje rozważania na temat globalizacji, szczególnie zaś o niepokojach społecznych, które ona wywołuje. Autor prezentuje doskonałą wiedzę o futbolu, pokazując historię klubów oraz rozgrywek w kontekście zjawisk oraz procesów społecznych, politycznych czy ekonomicznych, które analizuje z dość dużą wnikliwością. Pokazuje przede wszystkim to, że globalizacja mimo iż bardzo wyraźnie przejawia się w komercjalizacji oraz kosmopolityzacji futbolu, tak naprawdę często przegrywa z najpopularniejszym sportem globu. Przegrywa w niemożności zahamowania nacjonalistycznych i plemiennych tendencji, które piłka rodzi i kultywuje. Spośród 10 rozdziałów, ukazujących różne historie i różne rozważania, najbardziej podobały mi się sprawozdania z krwawych poczynań kibiców Crvenej Zvezdy Belgrad. Podczas wojny na Bałkanach, zorganizował ich w oddziały paramilitarne zbrodniarz wojenny i szef klubu kibica Crvenej - Željko Ražnatović. Ten Serbski „bohater” wojenny zbił na klubie oraz wojnie niezły kapitał ekonomiczny oraz społeczny. Autor w ciekawy sposób przedstawił również przyczyny oraz społeczne konsekwencje niechęci klubów takich jak Celtic i Rangers czy FC Barcelona i Real Madryt. Z przerażeniem czyta się rozdziały traktujące o wyczynach angielskich chuliganów, niedoli nigeryjskich piłkarzy grających w Ukraińskich klubach czy sposobie funkcjonowania imperium Silvio Berlusconiego oraz skorumpowan...

Książka napisana lekkim piórem i zawiera wiele ciekawych historii, ale wg mnie jej poziom metrtoryczny pozostawia sobie wiele do życzenia. Sam autor przyznał, że pracował nad nią kilka miesięcy. To za mało, by poznać od wewnątrz bohaterów różnych środowisk kibicowskich i ogólnie okołopiłkarskich. A już nadmuchany rozdział o kibicach angielskich, szczególnie Headhunters, to chyba napisał na podstawie artykułów z The Sun i prasy lat 80-tych na Wyspach. Historia pokazała (patrz tragedia na Hillsborough), że to policja nie potrafiła albo wręcz nie chciała zająć się problemem i sama często prowokowała nieszczęście. Nie zrozumcie mnie źle, nie twierdzę, że chuligani angielscy byli niewiniątkami, ale nadal są oceniani przez skrajnie nieobiektywne relacje czy nawet komercyjne filmy. Poza tym śmieszy mnie naiwność dziennikarza. O, przyjechał sobie pierwszy raz w życiu do Serbii i myśli, że były weteran armii krajowej (i stadionowej Crvenej) zwierzy się Yankesowi i będzie mówił "prawdę i tylko prawdę"?