Opinia na temat książki Jak sprzedać nawiedzony dom

Louise przyjeżdża uporządkować rodzinny dom po tragicznie zmarłych rodzicach. Nie może liczyć na pomoc młodszego brata. Dom wypełniony setkami lalek kolekcjonowanych przez matkę budzi lekką grozę, zwłaszcza że mają w nim miejsce niestworzone rzeczy.

"Jak sprzedać nawiedzony dom" - oto jest pytanie, które zadać musi sobie zwaśnione rodzeństwo.

Na początku była euforia i myślałam nawet, że mam do czynienia z drugim Stephanem Kingiem, tyle że w przeciwieństwie do Mistrza, Hendrix nie potrafi utrzymać czytelnika w nieustannym napięciu i choć obaj mają ciągoty do niepotrzebnego zamulania, to u Kinga mnie to nie nudzi.

Dodatkowy dreszczyk w postaci zjawisk paranormalnych? Lubię to! Ale tylko wtedy, gdy autor potrafi mnie przekonać, że wszystko jest możliwe (udaje się to tylko Stefanowi Królowi) lub gdy zjawiska te mają racjonalne i bardzo przyziemne wytłumaczenie. Tutaj żaden z tych wymogów nie został spełniony.

Niby horror, ale nie do końca poważny więc i bać się nie za bardzo wypada. Dominowały tu bratersko-siostrzane mocno zaburzone relacje, które doskonale pokazały, jak destruktywne bywa nierówne traktowanie dzieci przez rodziców. Kolejny raz okazało się, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, a porozumienie jest możliwe nawet po latach niezgody.
Tym razem nie zaiskrzyło.