Cytaty z książki "Kamieniarz, cz. 2"

“Lata mijały, życie niosło tyle innych kłopotów, że nie miała sił rozpamiętywać. Zabrakło też czasu na wspominanie ojca. Teraz życie ją dogoniło, przejechało i wyrzuciło obolałą na pobocze.”

“Erika przeczytała mnóstwo książek o macierzyństwie i wychowaniu dzieci, ale żadna nie przygotowała ją na to, co przechodziła. Miała wrażenie, że wszystko, co na ten temat napisano, było elementem wielkiego spisku (...). Propagandówka, a mówiąc wprost, stek bzdur.”

“Kontakty z mediami były jak spacer po luźno umocowanej linie. Należało im dać tyle, żeby było widać, że policja z nimi współpracuje, ale nie aż tyle, aby zaszkodzić śledztwu.”

“- Nigdy wcześniej nie słyszałem o o zespole Aspergera. A ty? Gosta prychnął.
- Za moich czasów nie było czegoś takiego. Teraz jest tyle różnych dziwnych określeń. Według mnie określenie idiota jest wyczerpujące.”

“Jeśli ślady nie prowadzą w żadnym określonym kierunku, ważne są wszystkie.”

“W małych miejscowościach, jak nasza, kiedy zdarzy się coś złego, ludzie zaraz wskazują odmieńców. Innymi słowy, winien jest zawsze wioskowy głupek.”

“Oswojony oryginał jest częścią codzienności, i tak jest traktowany. Tymczasem w mieście grozi mu izolacja.”

“Stchórzyła, zrobiła to, bo nauczyła się zawsze wybierać tę drogę, która wydaje się łatwiejsza, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Tym razem jednak popełniła błąd: wybrała najwęższą, najbardziej wyboistą i najtrudniejszą ze wszystkich dróg. W dodatku zabrała ze sobą dzieci.”