Opinia na temat książki Kamienica pełna marzeń

Złapałam z lady bibliotecznej jeszcze jedną zimowo-świąteczną opowieść. Świeżo zabezpieczona, dopiero co przyszła do placówki, ale bibliotekarka nawet nie mrugnęła okiem, bo oto trafiłam na kontynuacją "Dziewczynki z ciasteczkami". Pierwszy zgrzyt w tej opowieści.
Nie jest to chyba typowo świąteczna opowieść. A może jest? Być może skupiłam się bardziej na aspekcie przeszłości niż tym co teraz i stąd takie odczucie.
Wszystko dzieje się zimową porą, mamy przygotowujący się na nadchodzące święta Gdańsk, a dodatkowo strony tej opowieści są powleczone nostalgią, ale głównie dzięki wspomnieniom starszego człowieka. Odwołania do dalekiej przeszłości, wspomnienia z wojennych i powojennych czasów są tutaj najlepszą częścią dość przewidywalnej, schematycznie poprowadzonej treści.

Wydaje się, że tylko wspomnienie przeszłości trzyma dziś pana Eryka przy nadziei w świecie ogarniętym przez tęsknotę. Tęskni za dawnym życiem, za wspólnym życiem z nieżyjąca już żoną, za światem, który był dla niego bardziej zrozumiały. Jest też mała Zosia, jako ten ciekawski promyczek zaglądający do życia innych by rozweselić, dać inspirację.

Mam podobne odczucia, jak przy innej książce pani Ewy, że to wszystko ma urok, ale jest niedopracowane, jakby Autorka zatrzymała się w połowie swego projektu. I kolejny raz w literaturze powielony motyw dziecka rozpraszającego wszelkie smutki, do tego mądrego, dowcipnie przedstawiającego swoje racje. Sam sposób zaprezentowania opowieści nie porywa, wręcz ginie na tle jej podobnych. I nie ma w tym wypadku znaczenia, że czytałam jedynie kontynuację historii, bo druga część jest dla mnie pełna, jej niespieszna akcja nie wymaga wyjaśnień. Może być, ale wielkiego entuzjazmu we mnie nie wzbudziła.