Koniec lata

Tajemnice i sekrety z przeszłości zawsze znajdą sposób aby się ujawnić. Tak było i tym razem. Zaginął 5-letni chłopiec. Nigdy go nie odnaleziono, nie odnaleziono także ciała. To wydarzenie odcisnęło swoje piętno na całej rodzinie, szczególnie na rodzicach i rodzeństwie. Po dwudziestu latach prawda wychodzi na jaw. Co na prawdę stało się z Billym? Co urywała przez te lata rodzina? Kto był winien? Jak funkcjonowała przez te lata mała społeczność gdzie wszyscy się znają? I jakie było zakończenie? Akcja nie pędzi na łeb, na szyję ale warto przeczytać.

„KONIEC LATA”

Anders de la Motte Wydawnictwo Czarna Owca

Pierwszy tom z cyklu „Kwartet Sezonowy”. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Andersa de la Motte. Powiem wam w sekrecie, że nie ostatnie. Ten autor to strzał w 10. Obok jego powieści nie da się przejść obojętnie. Nie otrzymacie tutaj krwawych jatek, ale rewelacyjnie prowadzoną akcję, mnóstwo intryg, mylnych tropów i zwrotów akcji. Do tego wszystkiego trzeba dodać cudowne widoki Szwecji oraz barwnych bohaterów.
Powieść „Koniec lata” bardzo przypadła mi do gustu. Akcja dzieje się w dwóch czasach, które się wzajemnie przeplatają. Dzięki temu możemy lepiej poznać całą historię, którą autor nam opowiada.
W 1983 roku z gospodarstwa w Skanii znika chłopiec. Niestety śledztwo zostaje umorzone, a rodzina się rozpada. Mija dwadzieścia lat. Jego starsza siostra Weronika prowadzi grupową terapię, na której zjawia się mężczyzna, który opowiada o zaginionym przed laty chłopcu. Kim on jest? Prawda będzie bardzo bolesna. Lepiej, żeby Weronika jej nie odkryła. Rodzinne sekrety potrafią zniszczyć nie jedno życie.
Doskonale wymyślona fabuła, piękne widoki, udani bohaterowie, dwa czasy po których się poruszamy (1983, 2003), szok i łzy po odkryciu prawdy – to wszystko moim zdaniem sprawia, że nie można ominąć tej pozycji.
Wielkie brawa dla autora.
Z całego serca polecam „Koniec lata”.

Niewątpliwie jest to książka charakteryzująca się tą specyficzną skandynawską atmosferą. Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, które łączy ta sama pora roku, lato, ale zupełnie go nie czujemy. Książka emanuje szarością, chłodem, tajemnicą. Fabuła jest bardzo interesująca. W małej miejscowości zostaje uprowadzony pięcioletni chłopiec. Kilkanaście lat później, do grupy terapeutycznej prowadzonej przez jego siostrę, dołącza chłopak, w którym Veronica, rozpoznaje zaginionego przed laty brata. Czy to możliwe? Co naprawdę wydarzyło się tamtego lata?
Mimo, że ta historia jest klimatyczna i ciekawa, to jednak nie wciągnęłam się w nią od samego początku. Z większym zainteresowaniem zaczęłam czytać mniej więcej od połowy, ale równocześnie przewidziałam większość zakończenia. Jednak jako całość, książka zrobiła na mnie dosyć pozytywne wrażenie. Dodatkowo jest to dopiero pierwsza część kwartetu sezonowego, mam nadzieję, że kolejne będą jeszcze lepsze!

 To jest zdecydowanie coś innego niż dotąd wydawane książki tego autora. W poprzednich seriach ogromnie podobała mi się taka nieoczywistość, atmosfera świetnie wymyślonego życia alternatywnego, nieograniczona wyobraźnia autora kreująca historie - jak najbardziej kryminalne - na pograniczu fantazji i realu . To był powiew świeżości. Ta książka jest po prostu mrocznym kryminałem. Nie czyta się źle, to jest dobrze napisana powieść. Jednak wolę chyba Andersa de la Motte w innej odsłonie.