Krzysztof Globisz Notatki o skubaniu roli

W ?Notatkach o skubaniu roli? jeden z najwybitniejszych polskich aktorów, Krzysztof Globisz, mówi nie tylko o pracy z wielkimi artystami, ale też dzieli się z czytelnikiem refleksją nad sensem swojego zawodu. Nad szczęściem płynącym z jego wykonywania i ceną, jaką płaci się za uprawianie sztuki. Nad cudem codzienności, który stara się utrwalać w kolejnych rolach i prywatnych zapiskach. Czy aktor musi być ?człowiekiem bez właściwości?? Czy tworzenie roli jest jedynie ?pożyczeniem ciała?, czy również zaprzedaniem postaci własnej duszy? Jakie jest miejsce sztuki w świecie, który wydaje się coraz mniej prawdziwy? Na czym polega różnica miedzy aktorstwem teatralnym a filmowym? ?To jeden z nielicznych zawodów, które uprawia się z przyjemnością, choć nie każdy może być aktorem ? niektórzy zdają sobie z tego sprawę bardzo szybko i rezygnują z zawodu. Ale prawdziwi aktorzy dokonują kompensacji, lecz nie swoich frustracji, własnej natury czy kompleksów. Nazwałbym to kompensacją myśli: ja, Krzysztof Globisz, niewiele wiem o świecie, ale gdy gram Makbeta, Hamleta, Klaudiusza, Sajetana przekazuję światu pewną wiedzę ? z nią się można kłócić, nie zgadzać, dyskutować. Przynajmniej podczas tych dwóch godzin spektaklu posiadam jakąś wiedzę czy emocje ? i to przynosi wielką radość. Potem mogę wrócić do domu i znów nic nie wiedzieć. Jestem głupim człowiekiem, mądrość moim zdaniem nie polega na tym, że się wie, ale że się nie wie ? być może w tym sensie jestem mądry. Rola rekompensuje mi fakt mojej niewiedzy, lecz mogę również w sposób dany mi przez Boga namówić ludzi do pewnych rzeczy: przedstawić im świat, wzruszyć ich, oszukać, pouczyć ? zrobić z nimi, co chcę. Moje intencje są oczywiście dobre. To jest natura aktorstwa. Czy efekt osiąga się za pomocą techniki, czy dzięki sięganiu do własnego człowieczeństwa ? nie wiem, jednak myślę, że jedno i drugie jest konieczne?. (fragment książki) Krzysztof Globisz Aktor, pedagog, obecnie prorektor PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W 1976 roku rozpoczął studia w krakowskiej PWST; w 1980 roku debiutował rolą Karla Rossmana w przedstawieniu ?Ameryka? w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Wówczas też rozpoczął pracę pedagogiczną. Od 1981 związany jest ze Starym Teatrem w Krakowie. Współpracował z największymi polskimi reżyserami: Jerzym Grzegorzewskim, Jerzym Jarockim, Andrzejem Wajdą, Krystianem Lupą. Do legendy przeszły jego role w przedstawieniach ?Życie jest snem?, ?Kaspar?, ? Ślub?, ?Trzeci akt?, ?Sędziowie? (w Teatrze Narodowym w Warszawie), ?Zaratustra?. Występuje również w spektaklach reżyserów młodszego pokolenia ? Mai Kleczewskiej, Jana Klaty, Petra Zelenki. Wielokrotnie nagradzany za osiągnięcia teatralne (ostatnio za role Bohdana Chmielnickiego i Andrzeja Kmicica w ?Trylogii?), sukcesy odnosi również jako aktor filmowy. Stworzył wybitne kreacje w ?Krótkim filmie o zabijaniu? Krzysztofa Kieślowskiego, ?Wszystko, co najważniejsze? Roberta Glińskiego, ?Panu Tadeuszu? Andrzeja Wajdy. Sympatię widzów przyniosły mu role anioła Giordana w filmach ?Anioł w Krakowie? i ?Zakochany anioł? oraz kapelmistrza Lewickiego w ?Długim weekendzie?. Olga Katafiasz Teatrolog i filmoznawca, wykładowca Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. W latach 1995-2008 pracowała w zespole redakcyjnym ?Gazety Teatralnej Didaskalia?, gdzie nadal regularnie publikuje eseje i recenzje. Autorka szkiców poświęconych związkom literatury, teatru i filmu oraz książek: ?Próby wrażliwości. Szekspirowskie ekranizacje Laurence?a Oliviera i Kennetha Branagha? (2005) i ?Słownik wiedzy o filmie? (wspólnie z Joanną Wojnicką; 2005, 2009).