/e0488725fa4c8d68fda0c2ff7ec7d8db/n/ksiazka-grecka-sredniowieczna-i-renesansowa)
I. O dawnej książce greckiej i jej dziejach ogólnie /5
II. Losy Bizancjum — ojczyzny średniowiecznej książki greckiej /12
III. Jak powstawały rękopisy greckie? /20
Paleografia nauką o rękopisach greckich. Okresy dziejów książki greckiej. Materiał piśmienny i przygotowanie go do pisania. Rodzaje pisma: uncjała i minuskuła. Skrótowość pisma i użycie symboli. Typowe części rękopisu. Przejście z uncjalnego pisma na minuskułowe — „transliteracja".
IV. Rękopis musiał być piękny /52
Tradycje zdobnicze starożytne. Najpiękniejsze wczesne rękopisy: „Wiedeński Dioskurides" i „Wiedeńska Genesis" z VI w. Późniejszy styl bizantyński, zmiany w zdobnictwie i stopniowe ubożenie. Oprawy.
V. Starania o poprawne przekazanie potomności dzieł starożytnych /68
Znaki krytyczne odziedziczone po starożytności. Kolejne reedycje tekstów: przy przepisywaniu ze zwojów na kodeksy, przy transliteracji z uncjały na minuskułę i późniejsze, związane z rozwojem zainteresowań piśmiennictwem starożytnym w Bizancjum i w Italii.
VI. Średniowieczne skryptoria i kopiści pracują /75
Doniosła działalność skryptoriów klasztornych. Najbardziej znane w klasztorze Studios w Konstantynopolu. Przepisy pracy. Pracowity i pokorny mnich kopista. Kopiowanie rękopisów zamiłowaniem różnych środowisk. Skryptoria w innych ośrodkach: na górze Athos, na południu Italii i na Sycylii, najważniejsze w Rassano i w Casole. Późniejsze skryptorium stołeczne klasztoru Hodegon i jego szkoła pisarska.
VII. Biblioteki w Bizancjum /89
Podwójna funkcja - gromadzenia i udostępniania oraz wytwarzania rękopisów. Pierwsze biblioteki cesarskie i kościelne. Z czasem najwięcej klasztornych: w Konstantynopolu i na prowincji, w Azji Pilniejszej, na południu w Italii i na Sycylii. Prywatne zbiory osób duchownych. Biblioteki cesarskie uniwersyteckie i niektóre klasztorne. Zbiory greckie w Italii w pobliżu ośrodków greckich.
VIII. Barbarzyński Zachód spotyka się z kulturą Bizancjum /117
Stosunki dyplomatyczne ożywione pod koniec XIV w. Poselstwo Kydonesa i Chrysolorasa do Wenecji w 1391 r. Entuzjazm humanistów italskich dla poznania języka i piśmiennictwa greckiego. Grecy profesorami na uniwersytetach italskich. Sobór florencki masowym kontaktem obu światów. Grek kardynał Bessarion i jego „akademia". Zaszczepienie studiów grecystycznych w Italii.
IX. Przemiany w wytwarzaniu rękopisów /126
Skryptoria świeckie. Kreta łączy Bizancjum z Italią. Skryptorium Apostolisa na Krecie. Inni kopiści greccy. Bogata ich działalność w XVI w. „Karmazyny I żuliki" wśród kopistów.
X. Handel i łowy na rękopisy /139
Wenecja ogniskuje podaż. Grecy zajmują się poszukiwaniami i handlem. Ceny rękopisów.
XI. Ratowanie piśmiennictwa greckiego /150
Gromadzenie zbiorów rękopiśmiennych greckich w bibliotekach renesansowych XV i XVI w. Rozwój zbieractwa. Działalność Bessariona. Biblioteki królów, władców i dostojników. Traktaty o organizacji wielkich bibliotek ze zbiorami greckich rękopisów. Ślady zbieractwa w Polsce.
XII. W Italii Grecy zaczynają drukować greckie książki /178
Próby italskich drukarzy. Nową epokę otwiera Manucjusz — Aldo Manuzio Romano w Wenecji. Ambitne plany i wielkie osiągnięcia.
XIII. Rozwój drukarstwa greckiego w innych krajach /206
Zasłużone w tym dziele znakomite oficyny: w Szwajcarii Froben i inni, we Francji rodzina Estienne'ów, we Flandrii Krzysztof Plantin.
XIV. Jak wyglądała drukowana książka grecka? /253
Dziedzictwo form rękopiśmiennych. Rozwinięta postać książki. Wielość rodzajów wydawniczych wyrazem zapotrzebowania.
XV. W Polsce również drukowano po grecku /276
Drukarstwo greckie rodzi się w Krakowie. Pierwsze druki Wietora, Macieja Szarfenberga i Unglera. Zastój w II połowie XVI w. Wprowadzenie nowego kroju czcionki pod koniec XVI w. Działalność drukarni zamojskiej. Drukarstwo greckie w innych miastach Polski i w kręgu kultury polskiej. Rodowód czcionki greckiej używanej Polsce. Motory pobudzające działalność drukarstwa greckiego i przyczyny skromnej produkcji w Polsce.
Wybrana literatura /327
Spis ilustracji /329
Spis treści /340
II. Losy Bizancjum — ojczyzny średniowiecznej książki greckiej /12
III. Jak powstawały rękopisy greckie? /20
Paleografia nauką o rękopisach greckich. Okresy dziejów książki greckiej. Materiał piśmienny i przygotowanie go do pisania. Rodzaje pisma: uncjała i minuskuła. Skrótowość pisma i użycie symboli. Typowe części rękopisu. Przejście z uncjalnego pisma na minuskułowe — „transliteracja".
IV. Rękopis musiał być piękny /52
Tradycje zdobnicze starożytne. Najpiękniejsze wczesne rękopisy: „Wiedeński Dioskurides" i „Wiedeńska Genesis" z VI w. Późniejszy styl bizantyński, zmiany w zdobnictwie i stopniowe ubożenie. Oprawy.
V. Starania o poprawne przekazanie potomności dzieł starożytnych /68
Znaki krytyczne odziedziczone po starożytności. Kolejne reedycje tekstów: przy przepisywaniu ze zwojów na kodeksy, przy transliteracji z uncjały na minuskułę i późniejsze, związane z rozwojem zainteresowań piśmiennictwem starożytnym w Bizancjum i w Italii.
VI. Średniowieczne skryptoria i kopiści pracują /75
Doniosła działalność skryptoriów klasztornych. Najbardziej znane w klasztorze Studios w Konstantynopolu. Przepisy pracy. Pracowity i pokorny mnich kopista. Kopiowanie rękopisów zamiłowaniem różnych środowisk. Skryptoria w innych ośrodkach: na górze Athos, na południu Italii i na Sycylii, najważniejsze w Rassano i w Casole. Późniejsze skryptorium stołeczne klasztoru Hodegon i jego szkoła pisarska.
VII. Biblioteki w Bizancjum /89
Podwójna funkcja - gromadzenia i udostępniania oraz wytwarzania rękopisów. Pierwsze biblioteki cesarskie i kościelne. Z czasem najwięcej klasztornych: w Konstantynopolu i na prowincji, w Azji Pilniejszej, na południu w Italii i na Sycylii. Prywatne zbiory osób duchownych. Biblioteki cesarskie uniwersyteckie i niektóre klasztorne. Zbiory greckie w Italii w pobliżu ośrodków greckich.
VIII. Barbarzyński Zachód spotyka się z kulturą Bizancjum /117
Stosunki dyplomatyczne ożywione pod koniec XIV w. Poselstwo Kydonesa i Chrysolorasa do Wenecji w 1391 r. Entuzjazm humanistów italskich dla poznania języka i piśmiennictwa greckiego. Grecy profesorami na uniwersytetach italskich. Sobór florencki masowym kontaktem obu światów. Grek kardynał Bessarion i jego „akademia". Zaszczepienie studiów grecystycznych w Italii.
IX. Przemiany w wytwarzaniu rękopisów /126
Skryptoria świeckie. Kreta łączy Bizancjum z Italią. Skryptorium Apostolisa na Krecie. Inni kopiści greccy. Bogata ich działalność w XVI w. „Karmazyny I żuliki" wśród kopistów.
X. Handel i łowy na rękopisy /139
Wenecja ogniskuje podaż. Grecy zajmują się poszukiwaniami i handlem. Ceny rękopisów.
XI. Ratowanie piśmiennictwa greckiego /150
Gromadzenie zbiorów rękopiśmiennych greckich w bibliotekach renesansowych XV i XVI w. Rozwój zbieractwa. Działalność Bessariona. Biblioteki królów, władców i dostojników. Traktaty o organizacji wielkich bibliotek ze zbiorami greckich rękopisów. Ślady zbieractwa w Polsce.
XII. W Italii Grecy zaczynają drukować greckie książki /178
Próby italskich drukarzy. Nową epokę otwiera Manucjusz — Aldo Manuzio Romano w Wenecji. Ambitne plany i wielkie osiągnięcia.
XIII. Rozwój drukarstwa greckiego w innych krajach /206
Zasłużone w tym dziele znakomite oficyny: w Szwajcarii Froben i inni, we Francji rodzina Estienne'ów, we Flandrii Krzysztof Plantin.
XIV. Jak wyglądała drukowana książka grecka? /253
Dziedzictwo form rękopiśmiennych. Rozwinięta postać książki. Wielość rodzajów wydawniczych wyrazem zapotrzebowania.
XV. W Polsce również drukowano po grecku /276
Drukarstwo greckie rodzi się w Krakowie. Pierwsze druki Wietora, Macieja Szarfenberga i Unglera. Zastój w II połowie XVI w. Wprowadzenie nowego kroju czcionki pod koniec XVI w. Działalność drukarni zamojskiej. Drukarstwo greckie w innych miastach Polski i w kręgu kultury polskiej. Rodowód czcionki greckiej używanej Polsce. Motory pobudzające działalność drukarstwa greckiego i przyczyny skromnej produkcji w Polsce.
Wybrana literatura /327
Spis ilustracji /329
Spis treści /340
