Kwantowy kosmos. Od wczesnego świata do rozszerzającego się uniwersum

Fizyka jest często oceniana, jako najtrudniejsza dziedzina wiedzy. Aktualnie najbardziej palącym i absorbującym zadaniem, które nie pozwala spokojnie spać fizykom, jest skwantowanie grawitacji. Czy da się więc o tym problemie napisać tak, by każdy mógł poczuć zarówno jego rangę jak i stopień skomplikowania, tak bez detali technicznych? Claus Kiefer zaryzykował w "Kwantowym kosmosie" tezę, że jest to możliwe. Sam wciąż tego nie wiem, zaś autor chyba nie do końca udźwignął temat i momentami 'zatracił popularnonaukowość'.

Budowa książki jest dość klasyczna. Najpierw podstawy, potem szczegóły bazujące na przekazanej wcześniej garści fundamentów. W przypadku teorii względności, fizyk dobrze opisał paradoks bliźniąt (str. 41-42), choć nie do końca oddał sens diagramów czasoprzestrzennych, których zrozumienie sporo kwestii rozjaśnia. W drugim rozdziale o teorii kwantowej, który jest kluczowy dla całego wywodu książki, opisał podstawowy problem - 'niekompatybilność' świata makro (teorii grawitacji) i mikro (mechanika kwantowa). Samo zrozumienie tego problemu przez czytelnika, wydaje mi się wystarczającym argumentem za sięgnięciem po tę pracę. Chodzi o problem lokalności naszego 'ludzkiego' świata, który jest efektywną emanacja globalnych własności dziwnego świata kwantów (str. 108-113).

Kolejne dwa rozdziały - o entropii i kosmologii - uważam, za bardzo dobre, tak prawie w całości. Przygotowują do najtrudniejszych partii, a jednocześnie dotykają fundamentalnych ust...