Legenda niemej wyspy

„Każda wyspa kryje jakąś tajemnicę lub ukryty skarb. Na tej znajdziesz i jedno i drugie”.

Mnie osobiście książka oczarowała i czytałam ją bez chwili wytchnienia. Duszny i mroczny klimat wyspy, Dickens oraz smutna historia pensjonariuszy wyspy - wszystko to stanowi pasjonującą i ciekawą lekturę. Sekret jaki kryje Wyspa jest niezwykle wzruszający. Niesamowite jest to w jaki sposób powstaje Opowieść wigilijna . Po przeczytaniu powieści musiałam poszperać trochę w internecie i dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej tajemniczej wyspy. Faktycznie, istniała kiedyś taka wyspa, byli tam zsyłani ludzie i jest wielce prawdopodobne, że Dickens faktycznie mógł ją odwiedzić podczas swoich podróży po Ameryce.

"Ta powieść nie powinna była powstać."

Powieść Montfort to hołd pisarki dla Dickensa, którego czytała i uwielbiała od najmłodszych lat. Czytała go w oryginale, gdyż wyrosła w mieszanej amerykańsko-hiszpanskiej rodzinie i obie ojczyzny są jej bliskie. Co rok wyjeżdżała na wakacje do rodziny ojca do Nowego Jorku, ojciec wiele jej o tym mieście opowiadał.

Przyznaję, że nie znam Dickensa - nie przepadam za powieścią realistyczną z morałem. Ale "Opowieść wigilijna" tak często pojawia się w filmach, opowieściach, kreskówkach, że zna ją każdy, choćby z drugiej ręki. Montfort pokusiła się o rekonstrukcję wydarzeń, które mogły zainspirować Dickensa do jej napisania. Autorka wykorzystując znajomość biografii i twórczości ulubionego pisarza umiejętnie wypełnia wyobraźnią nieopisane luki jego życiorysu, tworząc na poły romans, na poły moralitet, ukazujący w tle trudne dochodzenie do demokracji i równości wszystkich obywateli USA. Czyni to na przykładzie wyspy wyrzutków. Wykorzystuje do tego celu cytaty zaczerpnięte z powieści Dickensa (np. jego określenie więźniów w beżowo-białych pasiakach - "wyblakłe tygrysy" z jego "Notatek z podróży po Ameryce") i stworzone przez niego postaci.

Trzeba przyznać, że autorka umiejętnie buduje niesamowitą atmosferę Wyspy Blackwella, choć mnie nie odpowiada trochę dziewiętnastowieczny styl opowiadania. Przede wszystkim jednak tworzy galerię postaci, które w miarę czytania stają się czytelnikowi bliskie. Nie mówię tu o głównyc...

Wyśmienita uczta literacka.
Klimat wyborny - deszcz,zimno i mgła - tak jak dziś za oknem.
Wyspa pełna cierpienia,skrytego za kurtyną milczenia i pisarz jako obrońca skrzywdzonych.
Styl Vanessy Montfort jest bardzo sugestywny i podczas czytania zapominałam o wszystkim wokół mnie.Tylko wyspa pełna tajemnic,smutku,samotności i utraconych marzeń,nie dawała o sobie zapomnieć.Nie dała też od siebie uciec.Pochłaniałam strona za stroną z łapczywością jaka cechuje głodnego człowieka.
W momencie gdy dotarłam do końca opowieści poczułam żal,że to już,że muszę pożegnać bohaterów i okrutny świat w jakim żyli.