Malarka gwiazd

"Malarka gwiazd" to wydmuszka. Pięknie zapakowana a w środku pustka wypełniona tysiącami pustych słów.
Ktoś kto styl autorki nazywa poetyckim najwyraźniej dobrej poezji nie czytał. Ci,którzy czytali "Mitologię nordycką" Gaimana na pewno zorientują się,którego miodu łyknęła Amelia Noguera.
Ciągłe powtórzenia,potakiwania.Zdania zapychacze,o niczym,o bzdurach,banałach i idiotycznych przemyśleniach bohaterki.

"Tak naprawdę nigdy nie podobał jej się ten dom,tak duży i tak niebieski,nawet mimo stylu Posady Noriegi.I nie podobało jej się życie w miasteczku leżącym tak daleko od wszystkiego i od wszystkich(...)"


"Nie podobał jej się dom,nie podobał jej się klimat,nie podobało jej się miasteczko i nie podobał jej się praktycznie żaden sąsiad."


Te zdania dzieli zaledwie kilka linijek tekstu,który jest wypełniony powtórzeniami co krok.
Nie mam pojęcia czy autorka ma demencję starczą i nie pamięta o czym pisze czy się jej pomieszały notatki i zawiodła funkcja: kopiuj-wklej.
Nie wiem i nie chcę wiedzieć. Do koszmarnego bredzenia o niczym dochodzi ciągłe powtarzanie:on był taki,był owaki,kuchnia była pomarańczowa,miała pomarańczowe kafelki i inne duperelki.

Mam dość,25 stron to stanowczo za dużo i bez wyrzutów sumienia pozostawiam malarkę i resztę bandy w ich upiornym światku.
"Malarka gwiazd" jest taka bezbarwna,taka kiczowata,taka durnowata,taka grafomańska,że mnie szlag trafia na myśl,że poświęciłam jej mój cenny czas prz...