Opinia na temat książki Męczennicy na płótnie

W Bydgoszczy, prawie jak w Sandomierzu, trup ściele się gęsto. Miasto jeszcze nie ochłonęło po wcześniejszej sprawie brutalnych morderstw, a już musi zmierzyć się z kolejną falą zbrodni, która tym razem dotyka osoby z grup wymagających szczególnej opieki – staruszki, dzieci czy kobiety w ciąży. Kto krzywdzi najsłabszych? Czym zawinili? Czy Bondys zdąży rozwikłać tę zagadkę zanim kolejna osoba straci życie?
Hanna Białys po raz kolejny daje obraz tego, jak dysfunkcyjna rodzina może stworzyć potwora. Motyw, którego eksploracja wymaga sporego wyczucia, tu dał ciekawy efekt postaci, która jest jednocześnie ofiarą i sprawcą. Posiada też cechy, z którymi komisarz może się utożsamiać, więc zaangażowanie śledczego jest tym bardziej zrozumiałe. Główny bohater i tym razem uwodzi szorstkim charakterem, tajemniczą przeszłością i czułą więzią ze swoją starszą sąsiadką i psem Kodeksem. Jak i w poprzednim tomie ogromnym plusem są scenki rodzajowe z lat 90 (sytuacja w masarni – miodzio) i zniknęły przekleństwa, które tak mi przeszkadzały w „Robakach w ścianie”. Fajne są również, występujące w całej serii, grafiki na kartach, nawiązujące do treści. Nie mogę się jednak oprzeć wrażeniu, że książka wiele by zyskała, gdyby zredukować niepotrzebne opisy, które zajmują mnóstwo miejsca, niewiele wnosząc do akcji. Podobnie jak wątek Beatki i Radka – ich perypetie ani ziębią, ani grzeją. Komplikują jedynie pracę Bondysowi, a ta i tak nie należy do najprostszych, więc po co mnożyć byty? Ty wady nie przeszkadzają absolutnie we wciągnięciu się w akcję . To było bardzo satysfakcjonujące spotkanie i nie mogę się doczekać trzeciego tomu, tym bardziej, że tu zagadka może dotyczyć bezpośrednio Estery i Marka.
Dziękuję Wydawnictwu SQN za tak interesującą lekturę.