Migawki

Rzadko się zdarza, by fotograf pisząc miał taką frazę, tak lekkie pióro. By w ogóle pisał. Wojciech Plewiński niezwykle skromnie pisze o swym życiu, które​ obfitowało w wydarzenia i spotkania ze znanymi ludźmi, ale też sam autor nigdy się nie nudził, bo nie brakowało mu pasji na żadnym jego etapie. A nie ograniczał się do fotografii, bo uprawiał także intensywnie sporty (narciarstwo, kajakarstwo, nurkowanie), a nie mniej ważnymi jego namiętnościami były polowanie i podróżowanie.

Mnie zauroczyły obserwacje i historie już z młodych lat. Na przykład taki obyczajowy obrazek z Kresów, którego u nikogo dotąd nie spotkałem, mówiący wiele o innych niż ludowe źródłach dzisiejszej polskiej pruderii: "Dojrzałe dziewczyny i kawalerka siedzieli dalej od wody, pod wiklinami, osobno. One miały jedynie małe fartuszki z przodu, smagłe ciała, z dużymi kołyszącymi się piersiami. Wchodziły do wody statecznie. Chłopcy w tym czasie siedzieli na brzegu. Gdy wyszły, kawalerka z genitaliami w garści ruszała do kąpieli i Prut aż się gotował od rozbryzgów mołojeckich pięt."

Plewiński zachował w pamięci nieprawdopodobną ilość szczegółów - obraz radzieckich jeńców w 1943, sąsiadki handlującej mieniem żydowskim w Kielcach, za co trafiła do Oświęcimia, spotkania z partyzantami... Nie są to przypadkowe migawki: dają bardzo trafny, emocjonalnie prawdziwy i świeży, jakby pozbawiony cenzury pamięci czy jakiejkolwiek poprawności politycznej obraz tych czasów. Jak w opowieściach rodzinnych - c...