Milczenie

"Milczenie" to książka o cierpieniu, ale i o odwadze. Mimo sugerującego tytułu, opisu i recenzji wielu czytelników wcale nie jest książką o krzywdzie. To by było zbyt proste. I zbyt okrutne. Napisana lekko, bez zbędnych dodatków. Nie mówi o uczuciach wprost - bo jak mówić o tym, co nosi się głęboko w sercu, czym się oddycha? Jak nazwać ból większy od ciosu zadanego ostrym narzędziem? Co można powiedzieć o radościach prostych, a jednak składających się na sens naszego życia? O strachu i o dumie? Być może specjalnie, być może umyślnie autorka nie komentuje zachowań swoich bohaterów. W książce, co prawda, spotkamy się z przemyśleniami 13-latniej Malwiny, ale ona sama nie jest pewna, czy to, co się dzieje naprawdę się wydarzyło? Czy to coś złego, czy ona się myli? Nic nie jest powiedziane wprost. Nie ma tu zbrodni, jawnego zła. Tak jak w życiu - są po prostu ludzie: ani źli, ani dobrzy - ideały przecież nie istnieją... Czy jednak wszystko można wytłumaczyć niedoskonałością, błędami? Przecież nie jesteśmy marionetkami. Ile można wybaczyć? A jeśli nawet wybaczyć, to pozostaje jeszcze kwestia konsekwencji i bolesne wspomnienia... Gdzie jest granica między byciem tolerancyjnym a byciem... ofiarą? Malwina nie nazywa rzeczy wprost. Boi się je nazwać, bo wówczas one się nimi staną. Jako czytelnicy możemy być świadkami dojrzewania tej młodej kobiety, zbierania odwagi. Strona po stronie, "widzimy" jak Malwina zaczyna myśleć, mówić i, w końcu, działać. Główna bohaterka Hanike zachowuje się...

„Milczenie” było dla mnie lekturą wstrząsającą – to nie pierwszy raz, gdy zetknęłam się z taką tematyką, ale mimo to książka zszokowała mnie i skłoniła do głębokich rozważań. Czytając wielokrotnie zastanawiałam się czy autorka zna ten temat z własnego doświadczenia albo z najbliższego środowiska, tak rzetelnie i wiarygodnie oddała całą sytuację. Książka ukazała się w ramach kampanii uświadamiającej problem molestowania i wywołała żywy odzew wśród tamtejszych nastolatek i rodziców. Napisana świetnym, poruszającym stylem, jest znakomita lekturą, jednak niełatwą. Myślę, że ta książka jest dobra zarówno dla rodziców – pozwala otworzyć im oczy i zastanowić się nad tym co należy zrobić, gdy dostrzegą podobny problem, jak i dla nastolatków, głównie młodych dziewczyn, ale z uwzględnieniem pewnej granicy wiekowej.

Czasami nie można znaleźć słów, dzięki którym moglibyśmy opisać pewną historię. Tak jest i w tym wypadku. Po prostu nie wiem, co mogłabym napisać. Że jest przerażająca? Że okrutna? Że życiowa? Że pokazuje, jak wiele zła może wyrządzić jeden człowiek (i to najbliższa osoba z rodziny!) drugiemu człowiekowi? Przecież to wszystko wiadome, część dla tych, którzy przeczytali tę książkę. Niezwykła historia, z którą trzeba się zapoznać. Ja zapoznałam i żałuję tylko dlatego, że przywołała wspomnienia, o których najchętniej chciałabym zapomnieć. Niemniej jest to jedna z najlepszych i zarazem okrutniejszych książek, jakie przeczytałam. Polecam, bo warto.

Najgorsze jest chyba właśnie to,że katem jest najbliższa rodzina, która powinna dawać poczucie bezpieczeństwa. Forma pamiętnika dodaje książce wiarygodności. Również polecam.

Pochłonęłam "Milczenie" w jedno popołudnie. Lektura wstrząsnęła mną niesamowicie. Długo o tej książce nie zapomnę.

bardzo fajna ksiazka ktora mnie poruszyla i pokazala ze nie wszyscy wokolo sa dobzy