Cytaty z książki "Misterio de la cripta embrujada (Sekret hiszpańskiej pensjonarki )"

“Szczerość zawsze popłaca.”

“Podczas kolacji, jak to ponoć bywa, gdy w powietrzu wisi burza, panowała całkowita cisza, jeśli pod pojęciem tym rozumiemy brak ekspansji werbalnej...”

“Bliźni są dobrzy, powiedziałem sam sobie, nikt nie życzy ci nic złego, nie ma żadnego powodu, by ktoś chciał cię poćwiartować, nie zrobiłeś nic, co by wzbudziło niechęć otaczających cię ludzi, choć może ci się wydawać, że okazują ci to właśnie uczucie. ”

“Spokojnie. Wszystko ma jakieś proste wyjaśnienie. ”

“Agorafobia: lęk przed otwartymi przestrzeniami; klaustrofobia: lęk przed zamkniętymi przestrzeniami, takimi jak sarkofagi i mrówkowce. ”

“- O czym myślisz? - zapytała Mercedes dziwnym głosem.
- O niczym - odpowiedziałem głupkowato. - A ty?
- O tym, jak niesamowite jest życie. Od sześciu lat strzegę tego sekretu, a teraz opowiedziałam go cuchnącemu prostakowi, który mi się nawet nie przedstawił. ”

“To zaiste ciekawe - stwierdziłem - jak pamięć staje się ostatnią rzeczą ocalałą z katastrofy naszej egzystencji, jak przeszłość destyluje stalaktyty w pustce naszego wyroku, jak palisada naszych pewności wali się pod lekką bryzą tęsknoty. ”

“Z mamą było inaczej. Żywiła do nas autentyczną, matczyną miłość, absolutną i destrukcyjną. Zawsze wierzyła, że będę kimś; zawsze wiedziała, że nie nadaję się do niczego...”