Mroczne zakamarki

Książka mi się spodobała i przeczytałam ją jednym tchem. Zauważyłam, że jest to literatura popularna, a zakończenie było 'na łeb, na szyję', ale i tak czytałam ją jednym tchem. Urzekło mnie to, że powieść ma klimat starych filmów o amerykańskiej młodzieży, które oglądałam, jak autorka (rocznik 1990) w pieluchach była. Bohaterką jest Tessa Lowell, której postać jest zaprzeczeniem amerykańskiej stereotypowej kobiety, już nie nastolatki: jest uboga i ledwie wiąże koniec z końcem, nie ma łatwości w nawiązywaniu kontaktów. Fabuła powieści polega na stopniowym dochodzeniu do prawdy sprzed 10 lat, które odbywa się w głowie dziewczyny, ale i poprzez dodatkowe zdarzenia. Prawda okaże się smutna i wyzwalająca....
W powieści nie ma niesamowitych wydarzeń, biegających z siekierą zwyrodnialców, ale jej zaletą jest spójność akcji, ciekawe operowanie postaciami i ich emocjami, stopniowe ukazywanie zdarzeń i stopniowe 'wmieszywanie' w nie dodatkowych postaci i przede wszystkim niesamowita klimatyczność powieści, taka jak w filmach z początku lat 90-tych. Bardzo mi się spodobało, że autorka pokazuje nie bogatą Amerykę, tą Amerykę sukcesu, ale amerykańską prowincję, rodziny biedne i dysfunkcyjne, młodzież pozbawioną szans na wybicie się, ale szukającą tych szans dzięki paski - jak Carrie, albo babci - jak Tessa, albo konkretnemu zawodowi mechanika - jak David. W zasadzie można by sądzić, że akcja toczy się w latach 90-tych, gdyby nie gadżety ze współczesności, jak smartfon.
Podsum...