Na ostrzu noża

"Na ostrzu noża" to naprawdę wciągająca, wielokrotnie zaskakująca i odświeżająca młodzieżowa przygodówka. Ness oferuje nam klimatyczny nastoletni survival horror, dorzuca szczyptę postapokaliptycznego wirusa (i też trochę odwróconej "Seksmisji", ale o tym pewnie wiemy tylko my) oraz ciekawy fantastyczny motyw (Szum emitowany przez każdego mężczyznę będący strumieniem myśli, wspomnień i wyobrażeń nieprzefiltrowany przez kulturowo wyparzoną gębę). Do tego autor wodzi nas za nos za pomocą skojarzeń z motywami SF, buduje atmosferę nieustannego zagrożenia oraz dodaje nieco krytyki toksycznej męskości. To jednak jeszcze nie koniec. Ciekawy świat i mieszanka gatunkowych tropów połączona jest z autentyczną narracją, dynamiczną historią oraz sprawnie dawkowanymi zaskoczeniami.

Protagonista, zamiast rzucać filozoficznymi przemyśleniami czy coachingowymi tekstami (rzadko pasującymi do dzieciaka, które jeszcze niedawno gryzło zabawki lub żuło trawę) prowadzi chaotyczną relację pełną powtórzeń czy błędów gramatycznych. Ekspozycja świata, zamiast przybierać formę wpisu encyklopedycznego przedstawionego z manierą Krystyny Czubówny najczęściej stanowi fabularną przewrotkę, której wyczekuje się z niecierpliwością. Natomiast bohaterowie pędzą przez niebezpieczną planetę, nie wiedzą, o co w tym świecie właściwie chodzi, a ściga ich religijny fanatyk równie upierdliwy co Robert Patrick w „Terminatorze 2". Po prostu rewelacja.

Co prawda fabuła z czasem...

Nie ukrywam, że początkowo ciężko miałam się wdrążyć w styl i historię tego autora. Wydawało mi się, że jestem pacjentem psychiatryka, który na swojej drodze spotyka różne dziwne osoby. Niemal czułam, jak głosy z głowy Todda, czyli głównego bohatera, wpadają do mojej psychiki i robią tam wielkie zamieszanie. Nie rozumiałam po co rozmawia on z psem i dlaczego w ogóle z nim rozmawia telepatycznie. W ogóle nie rozumiałam o co chodzi temu psu, kiedy wypowiadał się bez składnie, co bardzo mnie irytowało. Dopiero po pewnym czasie zaczynałam dostrzegać fabułę książki, gdyż początkowo moje myśli skupiły się na rzeczach, których nie potrafiłam pojąć.
Przyznam, że Todd Hewitt nie ma tutaj łatwego życia. Pomijając fakt, że ludzie uważają go za dziwaka, ma jeszcze trochę czasu na osiągnięcie pełnoletności. Przy czym pełnoletność posiada się tutaj mając trzynaście lat! Doprawdy, ciekawe podejście ludzkości, zwłaszcza, że żyje w osadzie pełnej samych mężczyzn. Nic zatem dziwnego, że nie potrafi się tu jakby zaklimatyzować. Dodatkowo z czasem wyczuwa, że osadnicy mu o czymś nie mówią. Nawet nie zdaje sobie sprawy o wysokości tej tajemnicy. Kiedy jednak zaczyna ją odkrywać, jest tak przerażony, że zwyczajnie ucieka. Rozpoczyna się za nim pościg na śmierć i życie. Wtedy też poznaje pewną dziewczynę, której zachowania w ogóle nie rozumie. Nie rozumie co się z nią stało i dlaczego jeszcze żyje. Tutaj akcja bardzo się rozkręca, aż połykamy kolejne zdania w całości. W tym momencie już mn...

Ruchomy chaos to opowieść o dystopijnym świecie, gdzie wszyscy słyszą swoje myśli. Czekałam na książkę i nie mogłam się doczekać, aż zacznę ją czytać! Opis mocno mnie zaciekawił, a zwiastun filmu jeszcze bardziej zachęcił do zapoznania się najpierw z książką. Świetna książka dająca nieco do myślenia.

IG: Czytomanka

👉Otrzymujemy świat, który składa się z samych mężczyzn, gdzie występuje szum- niekończący się nurt myśli. Todd główny bohater jest zmuszony do ucieczki z własnej osady, ponieważ każdego mieszkańca dopadł szum i okazało się, że mieszkańcy ukrywali przed nim straszne informacje. Pierwsza część skupia się na ucieczce, poznaniu świata, szumu jak to wygląda i jak działa. Todd trafia na milczącą dziewczynę, której udało się przeżyć. Co to oznacza?

👉Wciągająca, ciekawa, intrygująca i przyjemna lektura. Na początku można się zgubić w gąszczu informacji, jednak warto przez to przebrnąć i poznać bardziej bohaterów, którzy są niezwykle ciekawi. Dobra książka fantastyczna, gdzie poznajemy świat w którym nie ma kobiet.

❗Ocena: 8/10

Świetne science-fiction. Nigdy się nim nie interesowałam, bo po okładce wydawało mi się, że to książka stricte dla dzieci. Chociaż opowiadana z perspektywy młodszego nastolatka, zdecydowanie zachwyci także dorosłych.
Sam pomysł: Szum, kolonizacja planety, wybicie obcych czy późniejsza "wojna domowa". Książka pełna przygód, czytelnik jest w ciągłym biegu wraz z Toddem i Violą.
Niesamowicie napisana, pełna luźnych, chaotycznych myśli Todda, pełna szumu.
Warto zaznaczyć, że powstała ekranizacja, ja tak właśnie na historię trafiłam, ale bohaterowie są znacznie starsi i połowa fabuły została ominięta, łącznie z całkowitą zmianą zakończenia. Filmowo - warty obejrzenia, ale żeby w pełni poczuć "Na ostrzu noża", trzeba sięgnąć po książkę.